Het begon al bij de bevalling. In een woord: Een drama en het lag helemaal aan mijzelf. Alles bij elkaar heeft het twee en een halve dag geduurd ( nee, geen tikfout!) . De weeen begonnen zondagmorgen om 6 uur en dinsdagmiddag om half twee is hij geboren. Het was afzien en niet alleen voor mij. Pukman heeft twee nachten z'n bed niet gezien. Ik heb hem blauw geknepen. Er gebeurde van alles, maar wat er moest gebeuren kwam niet : de baby. Onzekerheid, angst, ik weet het niet. Totdat de verloskundige het zat werd, de vliezen brak en mij een injectie gaf , zodat het wat sneller ging. Nou, dat heb ik geweten. Ik schreeuwde naar Pukman en zei: "Dit is jouw schuld!". Wel, zei de verloskundige, nu duurt het niet lang meer. En ze had gelijk. Een klein half uur later werd oudste zoon geboren. Alles erop en eraan. Ik was behoorlijk uitgeput en wilde niemand zien. Oudste zoon was het eerste kleinkind van beide kanten, dus bezoek genoeg.
We kregen een jonge kraamhulp, een schat van een meid, maar niet met een schat aan ervaring. Het was ons eerste kind en wij waren haar eerste gezin zonder begeleiding. En ze deed zo haar best. Pukman hielp haar waar hij kon, maar moest na een paar dagen weer aan het werk. En toen stond zij er alleen voor. Ik gaf oudste zoon borstvoeding. Maar de ene keer dronk hij beter dan de andere keer. Maar dat maakte niet uit, zei ze, want over het algemeen kreeg hij genoeg naar binnen. Maar het ging helemaal mis. Ik kreeg een borstontsteking. Hoge koorts en een pijn die je je ergste vijand niet toe wenst. 's Avonds laat kwam de dienstdoende arts en schreef een antbioticakuur voor. Ik moest acuut stoppen met de borstvoeding en dat vond ik heel erg. Ik ben er nog lang ziek van geweest. Letterlijk en figuurlijk.
Onze kraamhulp kwam tijd te kort. Ze wilde alles zo goed doen, dat ze er ook lang over deed. Ze woonde in een andere plaats en iedere dag bracht Pukman haar naar de trein. Als hij thuiskwam stond de vaat hem op te wachten. Zij kookte het eten ( dat was vroeger zo), maar schepte alles over in schalen. Dus dubbele vaat. Ze kwam wel aan wassen toe, maar niet aan het ophangen. Snel drogen deed het ook niet, want oudste zoon is midden in de winter geboren. Als alles opgeruimd was, moeder en kind verzorgd, want ik was net een vaatdoek, moesten de spenen nog uitgekookt, was opgevouwen wat wel droog was en de voeding gemaakt worden. Zo rond half twaalf kreeg oudste zoon z'n laatste voeding. Totdat hij om drie uur weer een keel opzette en Pukman zijn bed weer uitging. De volgende dag, beter gezegd, dezelfde dag, moest hij weer werken. Tja, dat waren tropen weken voor Pukman. Acht dagen is ze geweest en ik weet niet wie er vermoeider was, Pukman of zij. Ik knapte weer een beetje op, maar kon de verzorging nog niet goed aan. Ik stond te slap op mijn benen. Pukman heeft toen een week vrij genomen.
Uiteindelijk is het allemaal wel gaan lopen na een moeizame start. Ik vond de bevalling verschrikkelijk en wilde nooit! meer een kind. Maar je vergeet het ook weer, gek genoeg. Oudste zoon kreeg toen Almiron- AB en Frisolac of hoe het ook heet, maar dat heb ik niet lang gedaan. Maar........... dat is weer een ander verhaal!
Geniet van deze dag
Puk
Wat een verhaal zeg! Dan is het nog dapper dat je daarna nog een bevalling aandurfde ;-)
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook drie dagen bezig geweest... en heb het NIET weer gedaan!
BeantwoordenVerwijderenDe rest van de kraamtijd was ook verschrikkelijk, maar da's een ander verhaal. Al was ik wel een tijgerin!
Kom je kijken wie ik ben? Ik miste je ;)
Mijn eerts stikte zowat de eerste dag ik zal die tijd ook niet zo gauw vergeten.
BeantwoordenVerwijderenJe hebt weer heerlijk geschreven. Een fijn weekend puk
Ik begon bij de eerste ook op een zondagochtend om zes uur.., de volgende wee kwam om tien uur weer en tot kwart over twee 's middags kwam er zo af en toe een wee en toen brak mijn water en moest ik naar het ziekenhuis om half vijf was ze er. De tweede kreeg ik inclusief weeën binnen twee uur maar de naweeën waren toen erg heftig. Ik heb geluk gehad vergeleken bij jouw verhaal. Je hebt het weer mooi verwoord. Leuk dat je het met ons wilde delen. Fijne dag verder, liefs van Vliegje ;-)
BeantwoordenVerwijderenHet is zo verschillend vaak per kind. Ik heb mijn kraamtijd altijd als erg fijn ervaren, en was dan helemaal van de wereld.
BeantwoordenVerwijderenIk heb voor kraamverzorgster geleerd en dat van die dekschalen op tafel herken ik maar al te goed! Toen ik nog stage liep had ik gewoon de pannen op tafel gezet, nou volgens mijn begeleidster kon dat dus echt niet, dat moesten dekschalen zijn! Ze werd er bijna hysterisch van!
BeantwoordenVerwijderenDe kraamvrouw werd nog van top tot teen op bed gewassen. Natuurlijk konden ze best onder de douche, maar als leerling hoorde je ze dus op bed te wassen.
Naast het verzorgen van kraamvrouw en baby had je nog de voedingen te maken, de flessen uit te koken en het hele huishouden te doen, inclusief boodschappen. En natuurlijk had je vaak ook nog broertjes en zusjes om te verzorgen.
De bevallingen waren leuk, maar de rest vond ik eigenlijk helemaal niks. Wat me vooral tegenviel waren de periodes dat je naast de telefoon zat te wachten tot je opgeroepen werd. Je kon geen kant op, want de gsm bestond toen nog niet. Vooral dat heeft me doen besluiten om met dit werk te stoppen en weet je, ik heb nooit maar 1 moment spijt van deze keus gehad. Het is zwaar werk. Erg onregelmatig en natuurlijk kun je het ook wel eens erg met een gezin mistreffen. Nee... het werk dat ik nu doe bevalt me stukken beter.