Ik heb heel veel meegemaakt met mijn moeder, veel meer dan ik heb opgeschreven. Dat waren nog de minder ergere dingen. Ik heb er best nog over nagedacht om het weer bij te leggen. Want het is en blijft toch je moeder. Maar zelfs een moeder hoort haar kind niet aan te doen, wat zij mij heeft aangedaan. Er zijn dingen gebeurd die ik haar niet kan vergeven, hoe graag ik het ook zou willen. maar ik heb nu rust in mijn leven.
Ze heeft meerdere keren geprobeerd om weer contact te krijgen. Maar dat heb ik afgehouden. Twee jaar geleden heb ik haar een lange brief geschreven en haar verteld hoe ik alles ervaren heb. Aan het eind heb ik geschreven : Ik wens U nog een goed leven toe, samen met mijn broers, waarvoor u al lang geleden gekozen hebt. Ik ben haar enige dochter. Ik kan niet begrijpen dat je je kind zo behandeld als zij heeft gedaan.
Zij heeft mij altijd te verstaan gegeven dat ik niks waard was. Als je dat vaak genoeg hoort ga je het geloven. Mijn oudste broer steunde haar daarin. Bij ons thuis vroeger werd er nooit over gevoelens gepraat. Het enige wat voor mijn moeder belangrijk was, was de buitenwereld en hoe wij als gezin overkwamen.
Nu zit zij op haar oude dag alleen. Mijn broers wonen ver weg en bekommeren zich niet om haar. Behalve als zij er zelf beter van worden. Tenminste, zo was het altijd. Wij stonden voor haar klaar, onvoorwaardelijk. Maar dat werd niet geaccepteerd.
Mijn oma was een moeilijk persoon en ik weet dat mijn moeder dat heel erg vond. Mijn vader en zij hielpen haar altijd, maar mijn oma vond mijn oom die twee keer per jaar kwam veel belangrijker. Mijn moeder deed eigenlijk hetzelfde als mijn oma. Pukman heeft het ook moeilijk gehad. Bij hem was het zijn vader.
Wij besloten om het anders te doen. Juist omdat je het erg vond. En dat hebben wij gedaan. Onze kinderen hebben zoals ze zelf zeggen een fantastische jeugd gehad. En dat maakt ons gelukkig.
Zena Bedankt voor je lieve aanbod.
Maya Je hebt gelijk, het brengt rust. Wat je ook probeert, het is nooit goed.
Manon Leuk weer wat van je te horen! Ik ga het boek zeker lezen. Dank je wel voor de tip.
Chocho Je hoeft niet bang te zijn dat je hetzelfde word als je moeder. Ik weet zeker dat je kinderen later op een hele fijne jeugd terug kunnen kijken.
Verder iedereen die een reactie heeft achtergelaten, heel erg bedankt. Het heeft mij wel goed gedaan om het op te schrijven. Pukman is blij dat ik een blog ben begonnen. Kun je de dingen van je afschrijven, zegt hij.
Morgen weer een vrolijk blogje.
Heel veel liefs Puk
Dat is het fijne van een blog he? Lekker schrijven en nog lieve reacties krijgen ook waardoor je je toch weer wat beter gaat voelen. Ik heb niet gereageerd omdat ik het moeilijk vind...Maar uiteraard heb ik het gelezen....
BeantwoordenVerwijderenJullie zijn allemaal lieve virtuele vriendinnen die ik nu al dierbaar ben gaan vinden en waarmee ik mee leef!
Ik vind ook dat een blog bijna therapeutisch werkt! Lekker toch, zo'n uitlaatklep?
BeantwoordenVerwijderenWilde nog even zeggen dat ik het heel goed van je vindt dat je je moeilijke jeugd niet als excuus gebruikt en je vervelende ervaringen hebt weten om te buigen naar een positief iets, namelijk een gelukkig gezinsleven opbouwen. Het bewijs? Dat je kinderen nu graag bij je komen, heb je toch maar even gefikst! Knap van je!
Dit doet mij allemaal ook erg veel denken aan mijn eigen moeder en haar moeder. Zij heeft ook met mijn oma gebroken.
BeantwoordenVerwijderenHet slijt, maar gaat nooit over wat voor grvorl ze jou heeft gegeven!
grvorl = gevoel ;-)
BeantwoordenVerwijderen