donderdag 14 oktober 2010

Dierenliefde

Middelste zoon houd erg veel van dieren. Al heel jong wist hij wat hij wilde: Een safari leiden in Afrika. Toen hij mijn verschrikte gezicht zag zei hij: Wees maar niet bang hoor, ik stuur je wel een kaartje.

Hij had graag zelf een dier gehad, maar hij bleek allergisch. Hij kreeg heel veel last van bloedneuzen. Zo erg, dat wij regelmatig met hem naar de dokter moesten. Hij groeit er wel overheen, werd er gezegd. En dat was ook zo. Maar in z'n jonge jaren was z'n favoriete dagje uit : De dierenwinkel. Hij was niet weg te krijgen bij de dieren. Hij kwam ook met van alles thuis. Gevonden, zei hij dan. Iets verderop woont iemand van de dierenambulance en hij was daar vaste klant.

Op een dag kwam hij met een hond thuis. Waar heb je die nou vandaan, vroeg ik. Ohh, zei hij dan, die liep zomaar op straat. Mag ik hem houden? Nee dus. Hem uitgelegd dat er nu een baasje naar hem aan het zoeken was en hem heel erg mistte. Als ik hem terug moet geven, mis ik hem ook, was het antwoord. De hond naar de dierenambulancedienst gebracht. Later hoorden wij dat de hond opgehaald was. Middelste zoon was ontroostbaar. Als ik later groot ben neem ik heel veel dieren, zei hij dan en vond ons maar niks.

Omdat hij zo graag een hond wilde, heb ik een week op de hond van een vriendin gepast. Kun je vast wennen, zei ik. Jij hebt de volledige verzorging. Hij was inmiddels rond de twintig. Hij ging graag uit, sliep uit, maar een hond wil ook uitgelaten worden en niet om twaalf uur 's middags.In het begin vond hij het leuk, maar dat werd steeds minder. Om vier uur je bed in en om zeven uur er weer uit, vond hij minder leuk. Als je op jezelf woont, moet je het ook alleen doen, zei ik. Halverwege de week was het niet leuk meer en eind van de week was hij toch wel een beetje bijgedraaid. Je kunt geen hond nemen en als het je niet bevalt hem weer wegdoen.

Nu woont hij met z'n vriendin samen. Ze hebben een appartement, aquarium en een konijn. Maar hij is er nu van teruggekomen. Het is gewoon moeilijk met dieren als je allebei werkt en geen tuin hebt.

Maar de dierenliefde zit er nog steeds in.

Geniet van deze dag

Puk

8 opmerkingen:

  1. Dat is waar. Wij hebben ook 2 konijnen en een parkiet en af en toe als ik teveel aan mijn hoofd heb moet ik er echt aan denken om ze te verzorgen. Ik ben gek op dieren en vind het dan ook erg vervelend als ik ze vergeet te verzorgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wij hebben een hond....Toen er over gepraat
    werd of we een hond gingen nemen was ik van ons
    vijf de enigste tegen en moest het onderspit
    delven natuurlijk... ik zei hun nog: je kan
    moeilijker weg want er moet altijd iemand zijn
    om hem eten te geven als je eens een weekendje
    weg wil....en er moet voor gezorgd worden , eten
    dierenarts, wandelingen maken....geen probleem
    klonk het in koor ze gingen dat allemaal doen, ik
    zou er geen omzien naar hebben!?
    Wat blijkt, ondertussen zijn er al twee op kot
    of op kamers, en diegene die overblijft thuis
    heeft altijd teveel huiswerk :) dus wie zorgt
    er het meeste voor???? .....goed geraden: ikke
    en zo is dat in veel gezinnen hoor ik....

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bij ons wilde de meiden ook altijd graag dieren. Maar eerlijk gezegd was ik een beetje bang voor honden.
    Maar ze hebben wel huisdieren gehad, cavia's (totdat ik daar allergisch voor bleek te zijn) vissen, ratjes, parkietjes en later toen ik het ook wilde, hebben we een hond en nu nog 2 katten genomen.
    Ik zou ze niet meer willen missen. Een hond begroet je altijd zo blij, of je nu 5 minuten of 5 uur weg geweest bent.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Wij hebben altijd honden gehad, maar sinds de laatste een jaar of 4 overleed is er geen nieuwe meer gekomen. Wij zijn namelijk zo weinig thuis en als je een hond neemt, moet je daar wel rekening mee houden, anders is het zonde van het beestje. Wij hebben wel katten, hamsters, een cavia en een konijn. En momneteel een kind dat zeurt om een schildpadje, want die hadden ze bij de dierenwinekel. Hij was net uitgezeurd over en hond, want er waren pups in de buurt en nu gaan de discussies dus over een schildpad. En 'ik ga er zelf voor zorgen mama' ken ik, want wie verschoont altijd het konijnenhok en de kattenbakken? Moi. De hamsters verschonen de jongens zelf, maar daar help ik wel mee.

    Vanmorgen maakte ik een praatje met iemand die stage gelopen had bij een asiel, toen ze voor dierenartsassistente leerde.(ze heeft de opleiding moeten afbreken wegens gezondheidsproblemen). Ze vertelde over een afghaanse windhond die aan een boom vast gebonden gezeten had. Of rond een boon, want de 4 poten zaten met touw aan elkaar gebonden en de boom stond in het midden. Rond de nek en snuit zat dan ook nog een touw, dat hele diepe wonden veroorzaakt had. Het beest was uitgedoogd en uitgemergeld geweest, dus lag daar al een tijdje. Gelukkig heeft het beest het overleeft. En wat ik hier eigenlijk mee wil zeggen is: als je een hond aanschaft denk daar dan heel goed over na. Een hond kan 15 jaar worden, heeft veel zorg en aandacht nodig. En een dier is geen wegwerpartikel.

    Zoals jij het opgelost hebt met een hond een week laten logeren, heb je heel goed gedaan. Zouden meer mensen moeten doen!

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Je hebt dat heel mooi aangepakt. Zo heeft hij kunnen ervaren hoe het is om de verantwoordelijkheid voor een beest te dragen.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dochterlief wil ook graag een hond, maar haar vader houd er niet van.
    En ik denk dat de kat er ook niet blij van word.
    Dus zal het nog wel een tijd duren voordat we er echt over na gaan denken.
    En mij heeft ze alvast aan haar kant

    Groeten Herma

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Leuk, kinderen die van dieren houden! Ik was zelf al heel vroeg dol op miemies (katten) en nog. Gelukkig is zoonlief er ook dol op!

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Heel mooi aangepakt, complimenten! Wij hebben zelf ook dieren, maar geen honden. Vriendlief zou ze wel willen hebben, maar ik ben er wat bang voor en wil ook niet nog meer van dat soort verplichtingen aangaan. Nu moeten we al heel erg rekening houden met de dieren, bijvoorbeeld als we een dag (laat staan langer) weg willen. Geen probleem hoor, dat weet je als je er aan begint, maar een hond lijkt me wat dat betreft nóg meer van je vragen en ik zou niet weten hoe ik dat op dit moment in zou moeten passen.

    BeantwoordenVerwijderen