Leuke gebeurtenis

 



Vandaag zijn oudste zoon en schoondochter 2 jaar getrouwd. Hun trouwdag was zo mooi. Heerlijk weer, veel blije gezichten, een trouwdag zoals je hoopt dat hij is.

Ze wilden eigenlijk niet trouwen. Ze woonden al negen jaar samen en vonden dat wel prima. Maar er moest wel iets geregeld worden. Een samenlevingscontract, geregistreerd partnerschap, maakt niet uit. Uiteindelijk besloten ze om te trouwen en kwamen ons dat stralend vertellen. Oudste zoon vroeg aan ons of wij zijn getuigen wilden zijn. Een hele eer.

We hebben samen op een zaterdagmiddag kleding gekocht. Heel gezellig met je zoon winkelen en tussendoor koffiedrinken met gebak. Hij vroeg ook mijn raad wat betreft het bruidsboeket.Dat hebben wij samen uitgezocht. Heerlijk als je zulke dingen samen met je zoon kunt doen. Pukman zou de foto's maken. Daar is hij erg goed in. Ze zijn ook prachtig geworden, een mooie herinnering.We zijn naar een bosrijke omgeving gereden bij een kasteel. Er konden gelukkig buitenfoto's gemaakt worden. De bruid straalde, een glimlach van oor tot oor en die ging de hele dag niet meer weg.

Ze zijn op een maandag getrouwd en wilden er eigenlijk niet zoveel ophef van maken. Dus stadhuis in en stadhuis uit, zei ik. Dat was zo'n beetje de bedoeling, zei hij. Toen heb ik voorzichtig geopperd of ze dat wel zeker wisten, want trouwen doe je, als het goed is, maar een keer. Wij kwamen met wat ideeen en zij werden toch wel enthousiast. Wij hebben aangeboden om een groot deel van de kosten op ons te nemen.
Maar de datum stond vast en het tijdstip ook. s 'Morgens om negen uur! De avond tevoren heeft oudste zoon bij ons thuis geslapen. Schoondochter kwam ook nog even langs en wij kregen een heel lief kaartje. Dat ze zo blij was met ons als schoonouders en heel blij om officieel tot de familie te horen. Gekkerd, zei ik, je bent vanaf de eerste dag familie.

De grote dag brak aan om vijf uur s'ochtends. Toen ben ik opgestaan. Er moest nog veel gebeuren. Wij hadden ons intussen verzameld bij de ouders van de bruid. Oudste zoon straalde en helemaal toen zijn bruid de trap afkwam. Ze zag er prachtig uit.

Nu had ik mij voorgenomen ,als de kinderen gingen trouwen, wilde ik een boek samenstellen. Bij de H.EMA een mooie map gekocht, waar je losse bladen in kon doen. Ik kocht verschillende kleuren. Toen ben ik naar de ouders van schoondochter gegaan. Hen uitgelegd wat de bedoeling was. Ze vonden het idee prachtig. De bedoeling was dat iedereen die op het feest aanwezig was een of meerdere bladen zou vullen met eigen creativiteit. Ik heb weken zitten knutselen. Schoondochter werkt op een kinderdagverblijf en die heb ik benaderd. Misschien was het een leuk idee om haar collega's en haar groepje kinderen ook een paar bladen te laten vullen. Gelukkig waren zij enthousiast. Ik heb wel een sluitingsdatum aangegeven wat betreft het inleveren van de bladen. Want het boek moest wel op tijd af zijn. Het is zo mooi gworden. Iedereen heeft er wat moois van gemaakt.

Het is een bijzonder boek geworden. Een bijdrage van mensen die je erg na staan. Ook de oma's en opa's leverden een bijdrage ( met een beetje hulp). Toen oudste zoon en schoondochter het kado kregen, waren ze erg ontroerd. En ik heb ook een traantje weggepinkt. Maar dat mag he, als moeder van de bruidegom.
Ze hebben een mooie herinnering aan hun trouwdag. Een geslaagde dag in vele opzichten.

Liefs Puk