Dat gevoel heb ik tenminste. Wat je ook doet, daar loop je elke keer weer tegenaan. Sommige mensen in mijn omgeving zijn erg op status en vinden het belangrijk hoe ze overkomen op de buitenwerld. Mooi huis, twee auto's voor de deur, drie keer per jaar op vakantie en de allernieuwste inrichting.Begrijp mij niet verkeerd, daar is niets mis mee. Mits je het zelf heel erg leuk vind en niet om de buren en familie de ogen uit te steken. Want dan ben je verkeerd bezig. Die mensen verliezen de realiteit uit het oog, waar het echt om gaat. Gelukkig zijn met elkaar, respect hebben voor elkaar en de ander, eens een helpende hand toesteken, mocht het nodig zijn.
Zet zulke mensen bij elkaar en het eerste wat ze vragen is hoeveel je verdient. Dan vragen ze wat voor soort hypotheek je hebt en gaat de neus al iets de hoogte in, als je vertelt, dat je een huurwoning hebt. Als je dan enthousiast verteld over je vakantie in Nederland, is het gebeurd. Je hebt afgedaan, je bent niet interessant genoeg om nog een gesprek mee te voeren. Walgelijk! Ik heb er geen ander woord voor. Er word bij voorbaat al uitgegaan dat je "arm" bent, geen geld hebt om naar het buitenland te gaan en al helemaal geen geld hebt om een huis te kopen. Dat je dit allemaal doet, omdat het je eigen keuze is, gaat er bij hen niet in. Maar ze vragen nooit door. Dat je niet blut bent, dat je het heerlijk vind om in Nederland op vakantie te geen en dat het gewoon een keuze is: een huurhuis. Niks mis mee.
Alles voor de buitenkant. Maar als in de badkamer een kraan lekt,hebben ze daar geen geld voor.. Als de ijskast niet meer zo goed is, proberen ze de aanschaf van een nieuwe zo lang mogelijk uit te stellen, want "er komt binnenkort een betere op de markt en daar wachten wij op".
Ik heb medelijden met die mensen. Omdat ze uit het oog verliezen, waar het werkelijk om draait : een goede gezondheid, een fijne relatie, geen zorgen. En daar kan al het geld van de wereld niet tegenop.
Geniet van deze dag
Puk
donderdag 30 september 2010
woensdag 29 september 2010
Ziek
Een gezonde dag
Liefs Puk
dinsdag 28 september 2010
Vakantie en muizen
Wij waren op vakantie in Duitsland, net over de grens. Leuk vakantiepark, heel erg geschikt voor kinderen, een mooie (gehuurde) stacaravan en wij hadden prachtig weer. De kinderen vermaakten zich prima en wij ook. We maakten vele uitstapjes in de omgeving en op een gegeven moment waren wij in een groot warenhuis. Ze verkochter er letterlijk van alles, waaronder ook kleine knaagdieren. Pukman en de kindertjes waren daar niet weg te slaan, maar ik was niet zo gecharmeerd. Ohhh....mogen wij er een? ,zeiden ze. Nou, zei Pukman, dat moet je aan mama vragen. En vier paar ogen keken mij vragend aan. En zo stonden wij op vakantie buiten met een kooi met drie muizen. Ieder eentje.
Wij zaten net over de grens en wij gingen een paar keer per week boodschappen doen in Nederland. De klep van de kofferbak van onze auto bleef niet uit zichzelf open staan. Je moest hem altijd vasthouden. Nu hield iemand van de douane ons elke keer aan, als wij de grens over gingen. En elke keer maar weer die kofferbak openmaken. Het was dezelfde man en hij moest ons nu wel een keer herkennen. Op een gegeven moment heeft Pukman de klep van de kofferbak losgelaten. Kreeg die arme man hem op z'n hoofd. Maar wij mochten wel doorrijden. Het controleren was verleden tijd.
De vakantie liep ten einde en alles werd ingepakt. Maar de muisjes moesten ook mee. Pukman houd van plagen en zei tegen de kindertjes, dat ze de muisjes maar een beetje moesten verstoppen bij de grens. Ze waren bang dat ze bij de douane hun muisjes af moesten geven.Alles ging goed en toen wij thuiskwamen, waren het er meer dan drie. Er was een muisje zwanger toen we hem kochten. En er was een blind muisje bij. Ja, dit was een vakantie om nooit te vergeten.
Puk
Overzicht oktober
Pukman en ik zijn heel verschillend. Maar over een ding staan wij op een lijn. Hoe wij de financieen regelen, of eigenlijk dat ik de financieen regel. Wij hebben een en/of rekening, zowel wat betreft de betaalrekening als de spaarrekeningen. Pukman weet wat er binnenkomt, eruit gaat, wat onze vaste lasten zijn, maar hij bemoeit zich er verder niet mee. Alle rekeningen worden automatisch betaald. Ik hou de rekening in de gaten. Elke dag. Dan wil ik weten wat het saldo is, wat er af is geschreven en wat er nog af moet. Elke maand stel ik een budget op. Inkomsten, uitgaven (die verschillen wel eens per maand), boodschappengeld, overig (tanken, verjaardagen, kleine hh posten, collectes enz.) En het spaarbedrag natuurlijk. Dat stort ik altijd vooraf.
Aankomende maand kunnen wij extra sparen, maar hebben wij ook extra rekeningen.
Vaste lasten 920,-
Overig 250,--
Brand/inboedelverzekering 370,--
Krant 67,50
Dela 42,37
Rekening Menzis 106,58
(restant eigen bijdrage)
Puk en Pukman 100,--
Puk en Pukman extra 200,--
Boodschappen 300,--
Sparen 3000,-- ( inclusief spaarloon 2452,--)
Wij hebben deze maand exta rekeningen, maar omdat wij het spaarloon hebben gekregen, gaat er toch nog een aardig bedrag naar de spaarrekening. Ik hoop dat ik met het bedrag "overig" uitkom. Volgende maand is schoonmoeder jarig en wij willen haar een mooi cadeau geven. Ze is nog steeds van slag door die beroving. Het geld is zij kwijt.
Ik hen het wel gered met 300,-- boodschappengeld. Ik blijf dat per maand doen, maar dan begin ik de eerste. Dan schrijf ik ook alle extra kosten op.Dat heb ik dit keer niet echt gedaan. Maar vrijdag is het 1 oktober en dan schrijf ik alle boodschappen en extra kosten op. Eind oktober volgt dan een overzicht.
De brand/inboedelverzekering komt eens per jaar. 1 oktober word hij weer afgeschreven. Net als de krant en de Dela. Die gaan per kwartaal.
Er zit geen post kleding bij, omdat wij nog genoeg hebben.
Zoals je ziet is er in het overzicht ook een bedrag opgenomen van 200,-- extra voor Pukman en mijzelf.
Ik had al eerder gezegd dat Pukman en ik verschillend zijn. Ik was ( en ben) spaarzamer dan Pukman. Hij was meer van het uitgeven. Nu is dat ook wel veranderd. Maar ik heb hem het nut van sparen bijgebracht en hij remt mij soms een beetje af. We leven nu ook, Pukje, zegt hij dan. En dat is waar. Dus soms (hooguit 2 keer per jaar) nemen wij een extra bedrag. Niet zo heel veel, maar toch leuk. En dan is het best apart, dat wij dan allebei heel goed nadenken wat wij ermee doen. Het word niet zomaar uitgegeven.
Dit ons overzicht voor oktober en ik ben er blij mee.
Geniet van deze dag
Puk
Aankomende maand kunnen wij extra sparen, maar hebben wij ook extra rekeningen.
Vaste lasten 920,-
Overig 250,--
Brand/inboedelverzekering 370,--
Krant 67,50
Dela 42,37
Rekening Menzis 106,58
(restant eigen bijdrage)
Puk en Pukman 100,--
Puk en Pukman extra 200,--
Boodschappen 300,--
Sparen 3000,-- ( inclusief spaarloon 2452,--)
Wij hebben deze maand exta rekeningen, maar omdat wij het spaarloon hebben gekregen, gaat er toch nog een aardig bedrag naar de spaarrekening. Ik hoop dat ik met het bedrag "overig" uitkom. Volgende maand is schoonmoeder jarig en wij willen haar een mooi cadeau geven. Ze is nog steeds van slag door die beroving. Het geld is zij kwijt.
Ik hen het wel gered met 300,-- boodschappengeld. Ik blijf dat per maand doen, maar dan begin ik de eerste. Dan schrijf ik ook alle extra kosten op.Dat heb ik dit keer niet echt gedaan. Maar vrijdag is het 1 oktober en dan schrijf ik alle boodschappen en extra kosten op. Eind oktober volgt dan een overzicht.
De brand/inboedelverzekering komt eens per jaar. 1 oktober word hij weer afgeschreven. Net als de krant en de Dela. Die gaan per kwartaal.
Er zit geen post kleding bij, omdat wij nog genoeg hebben.
Zoals je ziet is er in het overzicht ook een bedrag opgenomen van 200,-- extra voor Pukman en mijzelf.
Ik had al eerder gezegd dat Pukman en ik verschillend zijn. Ik was ( en ben) spaarzamer dan Pukman. Hij was meer van het uitgeven. Nu is dat ook wel veranderd. Maar ik heb hem het nut van sparen bijgebracht en hij remt mij soms een beetje af. We leven nu ook, Pukje, zegt hij dan. En dat is waar. Dus soms (hooguit 2 keer per jaar) nemen wij een extra bedrag. Niet zo heel veel, maar toch leuk. En dan is het best apart, dat wij dan allebei heel goed nadenken wat wij ermee doen. Het word niet zomaar uitgegeven.
Dit ons overzicht voor oktober en ik ben er blij mee.
Geniet van deze dag
Puk
maandag 27 september 2010
Mijmeringen
Iedereen begint een blog met z'n eigen redenen. De een omdat ze het leuk vinden om de dagelijkse bezigheden te delen, een ander is weer creatief, kookt graag, houd van hardlopen en een andere groep heeft zich voorgenomen om te consuminderen. De een consumindert uit pure noodzaak, de ander uit vrije wil. Maar het doel is hetzelfde; We willen minder geld uitgeven . Maar je bepaalt nog altijd zelf of en waar je het aan uitgeeft. Neem mezelf bv: Ik ben nu in de gelukkige positie, dat ik het niet verplicht ben. Ik doe het nu omdat ik het zelf wil. Maar zoals jullie weten, is dat wel anders geweest. Maar door die periode word je verplicht met je neus op de feiten gedrukt. Zoveel heb je in de maand en daar moet je het mee doen. En als alle lasten eraf waren, had ik niet veel over. Ik kwam vaak te kort. Dan ga je opletten wat je aan boodschappen uitgeeft. Want dat kun je wel zelf bepalen. Het geld kun je maar een keer uitgeven! Je spit de folders door, fietst 3 km om, omdat fruit en/of groente in de reclame zijn. Wij keken eerst wat er in de reclame was en dat aten wij die week. En er zit ook een brooddag tussen. Nu het niet meer hoeft, ben ik toch op deze manier doorgegaan. Het is een manier van leven geworden en Pukman en ik voelen ons daar prettig bij. Ook dat is belangrijk. Dat je er alletwee achterstaat, of dat je elkaar erin steunt en het begrijpt.
Het voordeel van consuminderen is dat je je bewust word, waar je je geld aan uitgeeft, hoeveel alles kost en of je het wel nodig vind. Ik had op een gegeven moment ook kledingstukken in de kast hangen met het prijskaartje er nog aan. Ik kocht erg veel kleding, schoenen, kettingen enz. Niet zo heel duur, maar het liep behoorlijk op. Ik heb op mijn slaapkamer een kast vol met alleen maar mijn kleding. Die van Pukman hangt ergens anders. Een bescheiden kast. Nu doe ik dat niet meer. Ik denk na,voordat ik wat koop. Heb ik het nodig? Nee. Word ik er gelukkiger van? Ja, voor een dag en dan baal ik dat ik het gekocht heb en breng het terug. Als ik naar de Bieb ga, kom ik langs allerlei leuke winkels. Hij ligt midden in de stad. Maar als ik nu wat zie, ga ik naar huis. En dan denk ik: Als ik het over 10 dagen nog leuk vind, ga ik terug. Meestal hoeft het van mij dan niet, of om eerlijk te zijn: het is dan ook wel eens uitverkocht. Iedereen heeft z'n eigen manier van consuminderen. Ik ga niet zeggen of mijn manier de goede is, of juist helemaal verkeerd. Maar het is MIJN manier en ik voel mij daar happy bij. Ik ben mij bewust geworden van wat ik uitgeef.
Iedereen heeft daar een eigen mening over. Dat zag je bij de blog vanennugaanweconsuminderen. Merel heeft zich voorgenomen om een heel jaar niets voor zichzelf te kopen. Ik vind dat behoorlijk knap. Ik zou dat niet kunnen. Nu heeft zij van haar man de Flow gehad en nu heeft iedereen daar een mening over. Als je niets koopt en het gaat van de huishoudpot, koop je het eigenlijk zelf met een omweg. Ik vind dat onzin. Pukman en ik hebben 50,-- in de maand voor eigen gebruik. Ik krijg wel eens een cadeau, zelf betaald. maar als ik jarig ben of het is kerst of wat dan ook , dan gaat het van het gezinsbudget.
Ik vind dat Merel heel goed bezig is. Wat ik zo in haar waardeer is haar eerlijkheid. Ze was niet verplicht op haar blog te vermelden dat zij laarsjes had gekocht. Net zo min had zij hoeven te vertellen, dat zij de Flow cadeau had gekregen. Zij consumindert uit vrije wil. Die Flow had ze zelf ook wel kunnen kopen, maar dat doet zij niet. Zij vond dat zij aan bepaalde zaken te veel geld uitgaf en wilde dat een jaar eens onder de loep leggen. En ik vind dat zij daar uitstekend in slaagt. Maar dat is mijn mening.
Geniet van deze dag
Puk
Het voordeel van consuminderen is dat je je bewust word, waar je je geld aan uitgeeft, hoeveel alles kost en of je het wel nodig vind. Ik had op een gegeven moment ook kledingstukken in de kast hangen met het prijskaartje er nog aan. Ik kocht erg veel kleding, schoenen, kettingen enz. Niet zo heel duur, maar het liep behoorlijk op. Ik heb op mijn slaapkamer een kast vol met alleen maar mijn kleding. Die van Pukman hangt ergens anders. Een bescheiden kast. Nu doe ik dat niet meer. Ik denk na,voordat ik wat koop. Heb ik het nodig? Nee. Word ik er gelukkiger van? Ja, voor een dag en dan baal ik dat ik het gekocht heb en breng het terug. Als ik naar de Bieb ga, kom ik langs allerlei leuke winkels. Hij ligt midden in de stad. Maar als ik nu wat zie, ga ik naar huis. En dan denk ik: Als ik het over 10 dagen nog leuk vind, ga ik terug. Meestal hoeft het van mij dan niet, of om eerlijk te zijn: het is dan ook wel eens uitverkocht. Iedereen heeft z'n eigen manier van consuminderen. Ik ga niet zeggen of mijn manier de goede is, of juist helemaal verkeerd. Maar het is MIJN manier en ik voel mij daar happy bij. Ik ben mij bewust geworden van wat ik uitgeef.
Iedereen heeft daar een eigen mening over. Dat zag je bij de blog vanennugaanweconsuminderen. Merel heeft zich voorgenomen om een heel jaar niets voor zichzelf te kopen. Ik vind dat behoorlijk knap. Ik zou dat niet kunnen. Nu heeft zij van haar man de Flow gehad en nu heeft iedereen daar een mening over. Als je niets koopt en het gaat van de huishoudpot, koop je het eigenlijk zelf met een omweg. Ik vind dat onzin. Pukman en ik hebben 50,-- in de maand voor eigen gebruik. Ik krijg wel eens een cadeau, zelf betaald. maar als ik jarig ben of het is kerst of wat dan ook , dan gaat het van het gezinsbudget.
Ik vind dat Merel heel goed bezig is. Wat ik zo in haar waardeer is haar eerlijkheid. Ze was niet verplicht op haar blog te vermelden dat zij laarsjes had gekocht. Net zo min had zij hoeven te vertellen, dat zij de Flow cadeau had gekregen. Zij consumindert uit vrije wil. Die Flow had ze zelf ook wel kunnen kopen, maar dat doet zij niet. Zij vond dat zij aan bepaalde zaken te veel geld uitgaf en wilde dat een jaar eens onder de loep leggen. En ik vind dat zij daar uitstekend in slaagt. Maar dat is mijn mening.
Geniet van deze dag
Puk
zondag 26 september 2010
Dit zegt genoeg
Na een drukke week is het nu tijd voor een beetje rust.
Een hele fijne zondag.
Liefs Puk
zaterdag 25 september 2010
SALE en misleiding
Puk
Blogvriendinnendag
Vandaag is het Burendag. Ik doop hem om tot Blogvriendinnendag .petekind wilde graag een kopje koffie komen drinken. Bij deze. Verder wil ik iedereen bedanken voor de steun, het lezen van mijn Blogjes, het volgen en natuurlijk de leuke reacties! Voor iedereen een lekker kopje koffie en neem gerust een koekje erbij!
Een hele fijne dag
Puk
vrijdag 24 september 2010
Update
Ik wilde eerst een Blogje maken over consuminderen, ,maar na enige twijfeling wil ik toch nog even ingaan op mijn vorige blogje over sociale contacten.
Dat ik nu weer enig contact heb met mijn buurvrouw mag toch echt wel een wonder heten. Ik had mij voorgenomen om nooit meer contact te zoeken of te krijgen met wat voor buren dan ook. In het verleden heb ik een paar zeer vervelende ervaringen gehad. Ik had een buurvrouw die aan de overkant van de straat woonde. Alleenstaand met drie kinderen, bijstandsuitkering en de vierde op komst. Ik was toen zwanger van jongste zoon. Zij had het niet breed en wij hielpen haar. Zowel emotioneel, als financieel. We gingen samen naar de verloskundige en zij deed thuiswerk. Middagen heb ik op mijn knieen gezeten, papieren in enveloppen gestopt. Op vrijdagavond gingen wij film kijken met wat lekkers, samen met de kinderen en wij nodigden hen ook uit.( De buurvrouw en haar kinderen). Ik deed boodschappen voor haar, die ik betaalde, kocht kleding voor haar kindjes,die ik betaalde. Wij stonden letterlijk dag en nacht voor haar klaar. Om half twee s'nachts werd er bij ons aangebeld. De buurvrouw stond helemaal overstuur op de stoep. We hebben haar wat te drinken gegeven en gevraagd, wat er was. Het bleek dat haar ex de hele achtertuin had leeggeroofd. Wij hebben haar geld gegeven om wat nieuwe plantjes te kopen. Niet geleend, maar gegeven. Hoe kan ik jullie ooit terug betalen voor alles wat jullie voor mij doen, zei ze huilend. En toen zei Pukman: We vinden het fijn om je helpen en ik hoop dat als Puk ooit hulp nodig heeft, dat jij er dan ook voor haar bent. Natuurlijk! was het antwoord.
Haar kindje werd geboren. Na drie zoons kreeg ze een dochter. Helemaal blij voor haar en met een mooi kado ging ik op kraambezoek. Maar ze gedroeg zich erg raar. Ze had inmiddels een nieuwe vriend en mij negeerde ze een beetje. Ik dacht dat ik het niet goed gezien had, maar het was wel degelijk waar.Van de een op de andere dag vermeed zij mij. Toen werd drie weken later jongste zoon geboren. Drie zoons, wat waren wij gelukkig! Maar jongste zoon bleek niet helemaal gezond. Hoestte erg veel. Kreeg bronchitis en longontsteking. Ik durfde niet met hem naar buiten. Toen begonnen andere buren mij te mijden en vreemd aan te kijken. Mjn pestverleden kwam weer helemaal naar boven. Uiteindelijk ben ik met de buurvrouw aan de overkant gaan praten. Het enige wat er uitkwam was dat zij nu weer een vriend had en ik overbodig was. Nu ga ik ook de dingen doen die jij doet!! En ik kon gaan. Pure jaloezie. Zij is gelukkig verhuisd. Van andere buurvrouwen hoorde ik, dat ik jaloers op haar was. Zij had een dochter gekregen en ik een zoon. Die wilde ik niet, dus verstopte ik hem maar!! Ze heeft mij zo ontzettend gekwetst en op mijn ziel getrapt. Ik nam mij voor. Nooit meer!!
Mijn goede eigenschap is gelijk mijn slechtste. Ik wil altijd maar mensen helpen en voor ze klaar staan en misschien ga ik daarin te ver. Maar zo zit ik in elkaar. Ik heb geprobeerd dat te veranderen, maar de enige die er ongelukkig van werd was ikzelf. Het gezegde: Wie goed doet, goed ontmoet, gaat voor mij niet op. Maar dat ik nu na 20 jaar toch weer een buurvrouw uitnodig voor een kopje koffie is toch wel een klein wondertje.
Geniet van deze dag
Heel veel liefs Puk
Dat ik nu weer enig contact heb met mijn buurvrouw mag toch echt wel een wonder heten. Ik had mij voorgenomen om nooit meer contact te zoeken of te krijgen met wat voor buren dan ook. In het verleden heb ik een paar zeer vervelende ervaringen gehad. Ik had een buurvrouw die aan de overkant van de straat woonde. Alleenstaand met drie kinderen, bijstandsuitkering en de vierde op komst. Ik was toen zwanger van jongste zoon. Zij had het niet breed en wij hielpen haar. Zowel emotioneel, als financieel. We gingen samen naar de verloskundige en zij deed thuiswerk. Middagen heb ik op mijn knieen gezeten, papieren in enveloppen gestopt. Op vrijdagavond gingen wij film kijken met wat lekkers, samen met de kinderen en wij nodigden hen ook uit.( De buurvrouw en haar kinderen). Ik deed boodschappen voor haar, die ik betaalde, kocht kleding voor haar kindjes,die ik betaalde. Wij stonden letterlijk dag en nacht voor haar klaar. Om half twee s'nachts werd er bij ons aangebeld. De buurvrouw stond helemaal overstuur op de stoep. We hebben haar wat te drinken gegeven en gevraagd, wat er was. Het bleek dat haar ex de hele achtertuin had leeggeroofd. Wij hebben haar geld gegeven om wat nieuwe plantjes te kopen. Niet geleend, maar gegeven. Hoe kan ik jullie ooit terug betalen voor alles wat jullie voor mij doen, zei ze huilend. En toen zei Pukman: We vinden het fijn om je helpen en ik hoop dat als Puk ooit hulp nodig heeft, dat jij er dan ook voor haar bent. Natuurlijk! was het antwoord.
Haar kindje werd geboren. Na drie zoons kreeg ze een dochter. Helemaal blij voor haar en met een mooi kado ging ik op kraambezoek. Maar ze gedroeg zich erg raar. Ze had inmiddels een nieuwe vriend en mij negeerde ze een beetje. Ik dacht dat ik het niet goed gezien had, maar het was wel degelijk waar.Van de een op de andere dag vermeed zij mij. Toen werd drie weken later jongste zoon geboren. Drie zoons, wat waren wij gelukkig! Maar jongste zoon bleek niet helemaal gezond. Hoestte erg veel. Kreeg bronchitis en longontsteking. Ik durfde niet met hem naar buiten. Toen begonnen andere buren mij te mijden en vreemd aan te kijken. Mjn pestverleden kwam weer helemaal naar boven. Uiteindelijk ben ik met de buurvrouw aan de overkant gaan praten. Het enige wat er uitkwam was dat zij nu weer een vriend had en ik overbodig was. Nu ga ik ook de dingen doen die jij doet!! En ik kon gaan. Pure jaloezie. Zij is gelukkig verhuisd. Van andere buurvrouwen hoorde ik, dat ik jaloers op haar was. Zij had een dochter gekregen en ik een zoon. Die wilde ik niet, dus verstopte ik hem maar!! Ze heeft mij zo ontzettend gekwetst en op mijn ziel getrapt. Ik nam mij voor. Nooit meer!!
Mijn goede eigenschap is gelijk mijn slechtste. Ik wil altijd maar mensen helpen en voor ze klaar staan en misschien ga ik daarin te ver. Maar zo zit ik in elkaar. Ik heb geprobeerd dat te veranderen, maar de enige die er ongelukkig van werd was ikzelf. Het gezegde: Wie goed doet, goed ontmoet, gaat voor mij niet op. Maar dat ik nu na 20 jaar toch weer een buurvrouw uitnodig voor een kopje koffie is toch wel een klein wondertje.
Geniet van deze dag
Heel veel liefs Puk
donderdag 23 september 2010
Verbouwen en sociale contacten
Zoals ik al eerder vertelde word er hier flink verbouwd. Niet alleen mijn huis, maar de hele straat. Ons huis staat nu voor en achter in de steigers. Bij de buren aan de overkant zijn de stenen van de buitenkant er al af. Dat gaat bij ons ook binnenkort gebeuren.Het geeft een hoop herrie en ik blijf niet altijd thuis. Ik ga naar de bieb,lekker lezen en koffiedrinken. Ik heb nog een bon liggen. Dan betaal ik voor eeen kopje koffie 1,--euro.
Wij hebben de schuttingen moeten verwijderen. Niet alleen wij, maar alle buren. En het lijkt dat door het wegvallen van de schuttingen, ook de drempel is weggenomen om eens een praatje te maken. Mijn buurvrouw kende ik niet zo goed. Wij zeiden elkaar vriendelijk gedag, maar daar bleef het bij. Nu onze tuinen tijdelijk een zijn geworden, kom je elkaar vaker tegen. Je maakt eens een praatje en vraagt hoe het gaat. Toen hoorde ik dat zij geopereerd moest worden en dat zij daar zo tegenop zag. Ze woont alleen en heeft een bijstandsuitkering. Ik heb haar toen verteld, dat zij door ziekte bij de verbouwing hulp kon krijgen van de gemeente. Dat wist zij niet. Maar dat is nu geregeld en ze is helemaal blij. Wij komen elkaar nu regelmatig tegen. Ik maak foto's van de verbouwing. De buurvrouw kwam naast mij staan en begon een praatje. Ik heb beloofd om van haar huis ook foto's te maken. Zij heeft geen toestel. Als alles klaar is, krijgt ze van ons de foto's. Kunnen wij nog eens tegen elkaar zeggen hoe heftig het was. Loop je door de straat, wenkt een andere buurvrouw en vraagt hoever ze zijn bij ons. Daar maak je ook weer een praatje mee. Ik heb er heel erg tegenop gezien, tegen de verbouwing, maar het is op een rare manier gezellig. Je helpt elkaar, je informeert elkaar. Er is een soort verbroedering en dat is leuk.
Zaterdag is het Burendag. Ik ga mijn buurvrouw uitnodigen voor een kopje koffie. Lijkt mij heel gezellig.
Geniet van deze dag
Puk
Wij hebben de schuttingen moeten verwijderen. Niet alleen wij, maar alle buren. En het lijkt dat door het wegvallen van de schuttingen, ook de drempel is weggenomen om eens een praatje te maken. Mijn buurvrouw kende ik niet zo goed. Wij zeiden elkaar vriendelijk gedag, maar daar bleef het bij. Nu onze tuinen tijdelijk een zijn geworden, kom je elkaar vaker tegen. Je maakt eens een praatje en vraagt hoe het gaat. Toen hoorde ik dat zij geopereerd moest worden en dat zij daar zo tegenop zag. Ze woont alleen en heeft een bijstandsuitkering. Ik heb haar toen verteld, dat zij door ziekte bij de verbouwing hulp kon krijgen van de gemeente. Dat wist zij niet. Maar dat is nu geregeld en ze is helemaal blij. Wij komen elkaar nu regelmatig tegen. Ik maak foto's van de verbouwing. De buurvrouw kwam naast mij staan en begon een praatje. Ik heb beloofd om van haar huis ook foto's te maken. Zij heeft geen toestel. Als alles klaar is, krijgt ze van ons de foto's. Kunnen wij nog eens tegen elkaar zeggen hoe heftig het was. Loop je door de straat, wenkt een andere buurvrouw en vraagt hoever ze zijn bij ons. Daar maak je ook weer een praatje mee. Ik heb er heel erg tegenop gezien, tegen de verbouwing, maar het is op een rare manier gezellig. Je helpt elkaar, je informeert elkaar. Er is een soort verbroedering en dat is leuk.
Zaterdag is het Burendag. Ik ga mijn buurvrouw uitnodigen voor een kopje koffie. Lijkt mij heel gezellig.
Geniet van deze dag
Puk
woensdag 22 september 2010
Over strijken en kraamzorg
Ik heb strijken nooit leuk gevonden. Echt een hekel had ik er niet aan, maar ik liet het zo oplopen, dat de moed mij in de schoenen zonk, als ik de stapel zag. Ik wist niet waar ik moest beginnen. Op een gegeven moment streek ik alleen maar wat ik nodig had. Met twee kleine kinderen en de derde op komst niet echt handig. Maar ik was echt van plan de stapel weg te werken, voordat ik zou bevallen. Maar goede voornemens worden bij mij niet altijd uitgevoerd. Dus toen ik was bevallen van jongste zoon, staarde mij een hele grote stapel strijkgoed aan. Ajjjj....... We hadden een leuke kraamhulp, eentje die het gewend was om in een gezin met drie kinderen te werken. Maar ik schaamde mij wel voor de strijk. Verontschuldigde mij en zei dat het wel weer in orde kwam (zucht;). Ohhhh.....wat heerlijk, mag ik het doen?!, zei ze. Nou, zei ik, ga je gang, als je het niet erg vind? Nee, heerlijk, zei ze.Ik ben gek op strijken. Nou, dan ben je aan het juiste adres, zei ik. In de acht dagen dat ze er was, heeft ze alles weggestreken, ook de nieuwe was bijgehouden, voor jongste zoon en mij gezorgd en voor de andere twee kindertjes. Ze ging als een wervelwind door het huis, zorgde voor de visite, deed de boodschappen en nam de twee kindertjes mee, kookte het eten, ruimde alles weer op en had nog tijd genoeg voor een kletspraatje en een kopje koffie en thee. Kortom een wereldwijf!! Ik heb vreselijk zitten huilen, toen ze wegging. De eerste paar dagen miste ik haar heel erg en ook haar liefde voor strijken. Oudste en middelste zoon stonden met open mond voor hun kledingkast. Ze wisten niet, dat ze zoveel kleding hadden. Ik heb het niet lang volgehouden. Maar ik heb het wel geprobeerd. Strijken is nog steeds geen hobby, maar een kraamhulp die zo van strijken houd ,tja.... dat zit er niet meer in.
Geniet van deze dag
Puk
Geniet van deze dag
Puk
dinsdag 21 september 2010
Anna
Dementie.....Vreselijk voor de persoon en vreselijk voor de omgeving.
Anna..... Ze was de schoonmoeder van een vriendin. Stond midden in het leven, had veel sociale contacten en genoot van de kleine dingen in het leven. Ze werd vergeetachtig. In het begin viel het niet op, maar het werd toch wel zorgwekkend.Na allerlei onderzoeken kwam de uitslag: Dementie. Vriendin had een drukke baan en kleine kinderen en de rest van de familie woonde ver weg. Ik zocht Anna op en er was een klik.
Anna.....We konden veel van elkaar hebben. ze was geen makkelijk mens, soms agressief,maar dat kwam door haar ziekte. Ze wist zelf wat er met haar aan de hand was. Ze werd bang, onzeker en boos. Ik gaf wel mijn grenzen aan. En dan ging ik even naar de keuken. Ze liep met een stok en daarmee tikte zij mij op mijn schouder. "Zijn we weer vriendjes", zei ze dan. En het was goed.
Anna.....Ze viel steeds vaker en kon niet meer alleen blijven. Ze had een mooie seniorenflat, maar ze had verzorging nodig. Haar kinderen regelden een opname in een verpleeghuis en de dag brak aan, dat ze haar eigen stekje moest verlaten. Vriendin vroeg aan mij of ik haar koffer in wilde pakken, maar ze mocht het niet weten. Maar het ging niet onopgemerkt aan haar voorbij. En die blik ben ik nooit vergeten.
Anna.....Ze wilde zo graaag in haar eigen huisje blijven. "Pukje, zei ze een keer, als ik hier niet meer kan blijven wil ik dood". Maar ze kon niet meer alleen blijven en vriendin en haar man brachten haar weg. Ze was kwaad op mij. Ik had haar dit aangedaan. Haar kinderen deden dit niet. Ze heeft niets meer tegen mij gezegd.
Anna.....Ze ging lopend het verpleeghuis in en binnen drie dagen zat zij in een rolstoel. Ik heb haar vaak opgezocht,maar ze reageerde niet meer op de mensen om haar heen. Het ging steeds slechter met haar.Ze wilde niet meer eten en alle levenslust was verdwenen.
Anna..... Ze heeft woord gehouden. Drie maanden na haar opname is ze overleden.
Ik mis haar.
Geniet van deze dag
Puk
Anna..... Ze was de schoonmoeder van een vriendin. Stond midden in het leven, had veel sociale contacten en genoot van de kleine dingen in het leven. Ze werd vergeetachtig. In het begin viel het niet op, maar het werd toch wel zorgwekkend.Na allerlei onderzoeken kwam de uitslag: Dementie. Vriendin had een drukke baan en kleine kinderen en de rest van de familie woonde ver weg. Ik zocht Anna op en er was een klik.
Anna.....We konden veel van elkaar hebben. ze was geen makkelijk mens, soms agressief,maar dat kwam door haar ziekte. Ze wist zelf wat er met haar aan de hand was. Ze werd bang, onzeker en boos. Ik gaf wel mijn grenzen aan. En dan ging ik even naar de keuken. Ze liep met een stok en daarmee tikte zij mij op mijn schouder. "Zijn we weer vriendjes", zei ze dan. En het was goed.
Anna.....Ze viel steeds vaker en kon niet meer alleen blijven. Ze had een mooie seniorenflat, maar ze had verzorging nodig. Haar kinderen regelden een opname in een verpleeghuis en de dag brak aan, dat ze haar eigen stekje moest verlaten. Vriendin vroeg aan mij of ik haar koffer in wilde pakken, maar ze mocht het niet weten. Maar het ging niet onopgemerkt aan haar voorbij. En die blik ben ik nooit vergeten.
Anna.....Ze wilde zo graaag in haar eigen huisje blijven. "Pukje, zei ze een keer, als ik hier niet meer kan blijven wil ik dood". Maar ze kon niet meer alleen blijven en vriendin en haar man brachten haar weg. Ze was kwaad op mij. Ik had haar dit aangedaan. Haar kinderen deden dit niet. Ze heeft niets meer tegen mij gezegd.
Anna.....Ze ging lopend het verpleeghuis in en binnen drie dagen zat zij in een rolstoel. Ik heb haar vaak opgezocht,maar ze reageerde niet meer op de mensen om haar heen. Het ging steeds slechter met haar.Ze wilde niet meer eten en alle levenslust was verdwenen.
Anna..... Ze heeft woord gehouden. Drie maanden na haar opname is ze overleden.
Ik mis haar.
Geniet van deze dag
Puk
maandag 20 september 2010
Een geluk bij een ongeluk
Dat is wat ons overkwam de vrijdag voor Pinksteren. Ik wilde die dag boodschappen doen, maar had een beetje last van mijn schouder. Toen belde Pukman en zei, dat hij twee uurtjes vrij had genomen en dat hij meeging. Je kunt nu beter niet autorijden, zei hij. Dus op naar de supermarkt en onze weekboodschappen gedaan. Alles in de kofferbak en weer naar huis. Halverwege zagen wij, dat er een kleine opstopping ontstond bij een stoplicht. Pukman minderde vaart en zag in z'n achteruitkijkspiegel een zwarte auto met een enorme snelheid aan komen rijden. Ik had niks in de gaten. Het gebeurde ook in een fractie van een seconde. Pukman schreeuwde nog iets, gooide z'n stuur naar rechts, maar een stoeprand zat in de weg. Toen volgde een enorme klap. Ik vloog naar voren, toen naar achteren en was even van de wereld. Ik voelde een enorme pijn waar mijn gordel zat. Pukman stapte uit de auto en ging naar het meisje, die voor ons stond. Wij waren door de aanrijding boven op haar geklapt. Pukman was behoorlijk van slag. Hij merkte niet eens, dat ik de auto niet uitkwam.
Er stapte een man uit de zwarte auto en begon zich gelijk te verontschuldigen. Hij had ons niet gezien en vroeg of wij het verderop bij een benzinepomp af konden handelen. Daar word ook altijd op gehamerd. Aanrijding, zoek een stil plekje. Wij naar het benzinestation en het meisje voor ons, was ook al er naar toe. Toen wij daar aankwamen, zagen wij tot onze verbazing de zwarte auto met hoge snelheid voorbijrijden. Hij ging er gewoon vandoor!! Wij geloofden het niet, twijfelden nog,maar het was toch echt waar. Hij was doorgereden! Nu was het zo dat een meisje die naast hem zat, na de aanrijding achter het stuur ging zitten. Ik was de kluts een beetje kwijt, maar Pukman had gelukkig het kenteken opgenomen. En hij bleef het maar herhalen. Wij waren onze kentekenplaat verloren en dat meisje is hem nog gaan zoeken.
We hebben de politie gebeld. Want die auto kwam echt niet meer terug. Onze verklaring werd opgenomen,want doorrijden na een aanrijding is een misdrijf. Volgens de politie bestond het kenteken niet. Maar Pukman had toch echt goed gekeken. Met het meisje afgesproken, dat zij tweede pinksterdag bij ons langs zou komen om haar schade te regelen. Na het uitwisselen van adres en telefoonnummer zijn wij naar huis gereden, langzaam. De verzekering gebeld en dan krijg je een hele waslijst aan vragen. het was inmiddels 10 over 5 en wij moesten naar een schadebedrijf. Toen wij daar binnenkwamen, kregen wij eerst koffie. Wij waren een beetje van de kook. Alles geregeld en wij kregen een leenauto. Onze auto was pas anderhalf jaar oud en er stond nog geen 10.000 km op de teller.
Gelukkig had het meisje, tegen wie wij weer aan gereden waren, niets en Pukman mankeerde ook niet veel. Ik begon ook weer een beetje bij te trekken. En het viel gelukkig mee, zeker na zo'n klap. Hij is vol op ons ingereden. En ik werd zo kwaad. Woest was ik op een gegeven moment. Wat dacht hij wel. Doorrijden en mensen achterlaten, van wie hij niet wist, hoe ze er aan toe waren. Of hoe ze verzekerd waren. Wij waren All-Risk verzekerd,maar het had ook WA kunnen zijn. En dan waren wij toch wel veel kwijt geweest. Maar wij hadden alledrie geen blijvend letsel opgelopen en dat vond ik toch het belangrijkste.
De verzekering heeft het kenteken opgezocht en het bleek wel te bestaan!! Het behoorde toe aan een leasemaatschappij. Wij denken, dat de man niet in de auto mocht rijden, alleen het meisje. Bleek ook later. Als iemand anders er in rijd, geld de verzekering niet. Ze hebben de schade bij de leasemaatschappij gemeld, alleen met een ander verhaal. Ze gingen boodschappen doen en toen ze terugkwamen, was iemand tegen hun auto aangereden en doorgereden! Hoe verzin je het. De straf was behoorlijk. Het leasecontract werd opgezegd en hij kwam op een zwarte lijst van autoverzekeringen. en hij moet de schade betalen. het had ook anders gekund. Als hij was gestopt, de situatie had uitgelegd, was er best wat aan te doen geweest. Maar nu had ik geen medelijden.
Het meisje is samen met haar vriend bij ons thuis geweest, om de schade te regelen. Zij baalde, want het was de auto van haar broer, maar dat is allemaal goedgekomen. Ook met ons. Afgezien van wat pijntjes de eerste dagen was verder alles goed. Ook financieel is het goedgekomen. De auto was total-loss. Wij kregen de aanschafwaarde uitgekeerd en hebben een leuke kleine auto uit 2006 gekocht. Wij hadden nog wat geld over en hebben dat op de spaarrekening gezet.Eind goed,al goed.
Geniet van deze dag
Puk
Er stapte een man uit de zwarte auto en begon zich gelijk te verontschuldigen. Hij had ons niet gezien en vroeg of wij het verderop bij een benzinepomp af konden handelen. Daar word ook altijd op gehamerd. Aanrijding, zoek een stil plekje. Wij naar het benzinestation en het meisje voor ons, was ook al er naar toe. Toen wij daar aankwamen, zagen wij tot onze verbazing de zwarte auto met hoge snelheid voorbijrijden. Hij ging er gewoon vandoor!! Wij geloofden het niet, twijfelden nog,maar het was toch echt waar. Hij was doorgereden! Nu was het zo dat een meisje die naast hem zat, na de aanrijding achter het stuur ging zitten. Ik was de kluts een beetje kwijt, maar Pukman had gelukkig het kenteken opgenomen. En hij bleef het maar herhalen. Wij waren onze kentekenplaat verloren en dat meisje is hem nog gaan zoeken.
We hebben de politie gebeld. Want die auto kwam echt niet meer terug. Onze verklaring werd opgenomen,want doorrijden na een aanrijding is een misdrijf. Volgens de politie bestond het kenteken niet. Maar Pukman had toch echt goed gekeken. Met het meisje afgesproken, dat zij tweede pinksterdag bij ons langs zou komen om haar schade te regelen. Na het uitwisselen van adres en telefoonnummer zijn wij naar huis gereden, langzaam. De verzekering gebeld en dan krijg je een hele waslijst aan vragen. het was inmiddels 10 over 5 en wij moesten naar een schadebedrijf. Toen wij daar binnenkwamen, kregen wij eerst koffie. Wij waren een beetje van de kook. Alles geregeld en wij kregen een leenauto. Onze auto was pas anderhalf jaar oud en er stond nog geen 10.000 km op de teller.
Gelukkig had het meisje, tegen wie wij weer aan gereden waren, niets en Pukman mankeerde ook niet veel. Ik begon ook weer een beetje bij te trekken. En het viel gelukkig mee, zeker na zo'n klap. Hij is vol op ons ingereden. En ik werd zo kwaad. Woest was ik op een gegeven moment. Wat dacht hij wel. Doorrijden en mensen achterlaten, van wie hij niet wist, hoe ze er aan toe waren. Of hoe ze verzekerd waren. Wij waren All-Risk verzekerd,maar het had ook WA kunnen zijn. En dan waren wij toch wel veel kwijt geweest. Maar wij hadden alledrie geen blijvend letsel opgelopen en dat vond ik toch het belangrijkste.
De verzekering heeft het kenteken opgezocht en het bleek wel te bestaan!! Het behoorde toe aan een leasemaatschappij. Wij denken, dat de man niet in de auto mocht rijden, alleen het meisje. Bleek ook later. Als iemand anders er in rijd, geld de verzekering niet. Ze hebben de schade bij de leasemaatschappij gemeld, alleen met een ander verhaal. Ze gingen boodschappen doen en toen ze terugkwamen, was iemand tegen hun auto aangereden en doorgereden! Hoe verzin je het. De straf was behoorlijk. Het leasecontract werd opgezegd en hij kwam op een zwarte lijst van autoverzekeringen. en hij moet de schade betalen. het had ook anders gekund. Als hij was gestopt, de situatie had uitgelegd, was er best wat aan te doen geweest. Maar nu had ik geen medelijden.
Het meisje is samen met haar vriend bij ons thuis geweest, om de schade te regelen. Zij baalde, want het was de auto van haar broer, maar dat is allemaal goedgekomen. Ook met ons. Afgezien van wat pijntjes de eerste dagen was verder alles goed. Ook financieel is het goedgekomen. De auto was total-loss. Wij kregen de aanschafwaarde uitgekeerd en hebben een leuke kleine auto uit 2006 gekocht. Wij hadden nog wat geld over en hebben dat op de spaarrekening gezet.Eind goed,al goed.
Geniet van deze dag
Puk
zondag 19 september 2010
Pukman als huisman
Het heeft er altijd al ingezeten. Pukman en het huishouden. Hij komt uit een gezin van acht kinderen en heeft al vroeg geleerd voor zichzelf te zorgen. Hij hoort bij de "bovenste vier"en zijn moeder was druk met de "kleintjes". Hij streek al vroeg zijn eigen kleding en was gewend om op te ruimen. Hij moest al op jonge leeftijd altijd zijn eigen speelgoed (het beetje dat hij had) zelf opruimen. Ikzelf was nogal een rommelkont. Ik had een eigen kamer en maakte er een rommeltje van. Van opruimen had ik nog nooit gehoord. Tot mijn moeder kwaad werd en alles op mijn bed gooide.Als ik wilde slapen, moest ik wel opruimen. Ik pakte alles op, gooide het gedeeltelijk onder mijn bed en de rest propte ik in mijn kast. Je moest hem alleen niet meer openmaken. Dit soort "opruimen" had mijn moeder snel door. Nu hou ik van een opgeruimd huis, maar dat is niet altijd zo geweest. maar ik dwaal af.......
Pukman draait zijn hand niet om voor het huishouden. Vroeger deden wij dat samen in het weekend. Na de koffie stonden wij op en begonnen ergens. Pukman meestal boven en ik beneden. Als de een wat eerder klaar was, ging je de ander helpen. Het liep gewoon. Pukman maakt het toilet schoon, de badkamer krijgt een goede beurt (ook de douchecabine) en hij verschoont de bedden. Hij stoft, hij veegt en hij zuigt.
En goed ook. Pukman houd van koken. Dat komt goed uit, want ik heb er een hekel aan. Ik wil hem wel eens helpen, maar verder dan de tafel dekken kom ik meestal niet. . Vroeger streek hij zijn eigen kleding, maar dat doe ik nu. Shoppen vind hij ook leuk. Sterker nog,hij vind het leuker dan ik. Af en toe heb ik geen zin en blijf liever thuis. Zegt Pukman: Kom Pukje, we gaan lekker winkelen en ergens koffiedrinken, of lunchen, ik trakteer. ( Ze bestaan, mannen die winkelen leuk vinden). Ik denk weleens, dat Pukman zijn roeping is misgelopen. Huisman was echt iets voor hem geweest. Hij geeft het ook zelf toe. Hij heeft een kantoorbaan, maar had hem zo ingeruild om huisman te worden. En hij was ook een goede geweest. Voor baby's zorgen draait hij zijn hand niet om. En ook niet als ze ouder worder. Hij stond en staat altijd voor ze klaar. Hij was altijd heel bezorgd, als ze in het weekend uitgingen. Lag Puk te slapen, Pukman lag wakker met de mobiele telefoon naast zich op het nachtkastje, om ze te helpen, mocht er gebeld worden. En er werd wel eens een beroep op hem gedaan. Hij kon pas slapen, als hij midden in de nachr geschuifel hoorde. Dan waren zijn "kindertjes"thuis. Ik had een soort zesde zintuig. Ik was er van overtuigd, dat ze niet in zeven sloten tegelijk liepen. Pukman doet het goed als parttime huisman (hij heeft een volledige baan) . Mensen zeggen, dat ik verwend ben...............Ik ben gewoon gelukkig!!
Geniet van deze dag
Puk
Tot straks
Ik ben net wakker. Twee nachten heel laat naar bed gegaan. Eerst koffie en dan kom straks ik terug. Iedereen een hele fijne dag.
Puk
zaterdag 18 september 2010
Moe, maar tevreden
Vannacht oudste zoon en schoondochter opgehaald van Schiphol. Ze waren op vakantie geweest naar Turkije. Het werd eeen latertje Ze hebben het erg naar hun zin gehad. Mooi hotel, prachtig weer en goed eten. Lekker zwemmen en uitrusten. Ze hadden vertraging en op teletekst gekeken, wanneeer ze zouden landen. Pukman bleef in de auto en ik stond in de aankomsthal. Wat een bedrijvigheid heerst daar! Het lijkt wel 2 uur 's middags, in plaats van midden in de nacht. Ze waren moe van de vliegreis. Ja, want eer je gaat vliegen, ben je toch al een tijdje onderweg. Ze vonden het een beetje koud. hahaha... vergeleken met Turkije wel natuurlijk. Wij hadden als verrassing wat boodschappen gedaan. Dan kunnen ze vandaag uitslapen en hoeven ze niet gelijk naar de supermarkt te rennen. In de auto naar huis kregen wij een smsje....Ze zeiden: Woow......wat zijn jullie een lieverds, dank je wel voor de boodschappen en het lekkers.... We hadden nog wat koekjes en chocolade er bij gedaan. We lagen laat op bed en ik ben een beetje moe. Vanavond naar de verjaardag van Kim en morgen houden wij een rustig dagje. Fijne dag.
Geniet van deze dag
Puk
vrijdag 17 september 2010
Bevolkingsonerzoek
Pas geleden kreeg ik een oproep voor een Mammografie en woensdag ben ik geweest. In oktober/november word ik opgeroepen voor een uitstrijkje. Bij deze onderzoeken sta ik altijd vooraan.
Mijn moeder was 39 jaar, toen er bij haar baarmoederhalskanker werd geconstateerd. Het begon na de geboorte van mijn jongste broertje in januari. Ze verloor steeds een klein beetje bloed, maar de huisarts wuifde het weg. Ze stond erop, dat er een onderzoek plaatsvond en ze bleek een zweertje aan de baarmoederhals te hebben. Ze werd aangestipt. Een keer, dacht ze, maar ze moest elke week terugkomen. Op een gegeven moment kon ze moeilijk lopen en al helemaal niet meer zitten. Toen heeft ze er op aangedrongen, dat er een stukje weefsel werd weg gehaald voor nader onderzoek. De volgende dag werd ze gebeld: ze moest met spoed worden opgenomen. Conclusie: baarmoederhalskanker.Het was inmiddels december. Ik was bijna 13 jaar. Volgens de arts in het ziekenhuis was zij een tikkende tijdbom. Zij heeft nog een tijd in het ziekenhuis gelegen en had een lange herstelperiode. Baarmoeder en eierstokken zijn weggehaald en ze kwam vervroegd in de overgang. Wij hebben een jaar lang gezinshulp gehad. Om de zes weken iemand anders. En toen begon het wachten 5 jaar lang.
Mijn moeder heeft geluk gehad. Ze is genezen. Deze maand word ze 82 jaar. Daarom sta ik altijd vooraan war betreft dit soort onderzoeken.
Als jullie in deze leeftijdscatagorie vallen, doen jullie dan ook mee aan het bevolkingsonderzoek?
Geniet van deze dag
Puk
Mijn moeder was 39 jaar, toen er bij haar baarmoederhalskanker werd geconstateerd. Het begon na de geboorte van mijn jongste broertje in januari. Ze verloor steeds een klein beetje bloed, maar de huisarts wuifde het weg. Ze stond erop, dat er een onderzoek plaatsvond en ze bleek een zweertje aan de baarmoederhals te hebben. Ze werd aangestipt. Een keer, dacht ze, maar ze moest elke week terugkomen. Op een gegeven moment kon ze moeilijk lopen en al helemaal niet meer zitten. Toen heeft ze er op aangedrongen, dat er een stukje weefsel werd weg gehaald voor nader onderzoek. De volgende dag werd ze gebeld: ze moest met spoed worden opgenomen. Conclusie: baarmoederhalskanker.Het was inmiddels december. Ik was bijna 13 jaar. Volgens de arts in het ziekenhuis was zij een tikkende tijdbom. Zij heeft nog een tijd in het ziekenhuis gelegen en had een lange herstelperiode. Baarmoeder en eierstokken zijn weggehaald en ze kwam vervroegd in de overgang. Wij hebben een jaar lang gezinshulp gehad. Om de zes weken iemand anders. En toen begon het wachten 5 jaar lang.
Mijn moeder heeft geluk gehad. Ze is genezen. Deze maand word ze 82 jaar. Daarom sta ik altijd vooraan war betreft dit soort onderzoeken.
Als jullie in deze leeftijdscatagorie vallen, doen jullie dan ook mee aan het bevolkingsonderzoek?
Geniet van deze dag
Puk
donderdag 16 september 2010
Over meter- warmte en waterstanden en boodschappen.
In Augustus 2007 ging middelste zoon het huis uit en in Mei 2008 jongste zoon. Het energieverbruik en het waterverbruik ging toen naar beneden. Ik heb het op een rijtje gezet:
Energie 2006 7064 kWh
2007 6261 kWh
2008 5099 kWh
2009 4408 kWh
2010 4016 kWh
Warmte 2006 26,49 GJ
2007 20,30 GJ
2008 21,60 GJ
2009 22,48 GJ
2010 21,89 GJ
Water 2006 183 m3
2007 209 m3
2008 223 m3
2009 75 m3
2010 104 m3
Er is een duidelijke verandering na het jaar 2008 wat betreft energie- en waterverbruik. De warmte is eigenlijk een beetje hetzelfde gebleven. Middelste en jongste deden boven de verwarming niet aan, maar waren ook veel weg.
Wij doen de verwarming in de kamer aan en dat is er maar een. De verwarming van de ( open) keuken hebben wij eruitgesloopt, toen er een nieuwe keuken geplaatst werd. In de hal hebben wij hem soms aan, als het heel erg koud is. Boven staat hij nergens aan. Ook niet in de badkamer. De verwarming hangt erg hoog en voor die korte tijd doen wij hem niet aan. In de slaapkamer heb ik hem nooit aan, tot verdriet van Pukman. Ik kan nu eenmaal niet in een warme slaapkamer slapen. Het liefst zet ik nog een raam open. Dat deed mijn moeder ook altijd. Als ik in de winter de straat inliep, waar ik woonde, stond er een raam open en daar woonde ik! Pukman heeft een aparte thermometer. Die geeft niet alleen de temperatuur aan, maar ook wat je aan moet trekken. Als het ( in zijn ogen) weer eens te koud is moppert hij: Er staat dat ik met een lange broek en een jas aan in bed moet stappen.hahahah.
Het energieverbruik is na 2008 sterk naar beneden gegaan. Net als het waterverbruik. De energierekening loopt van juni tot juni, net als de warmte. De waterrekening loopt van februari tot februari.
Tot nu toe heb ik altijd geld teruggehad. Behalve de waterrekening dit jaar. Toen moest ik iets bijbetalen. Dat haal ik van de Buffer af.
Nuon zorgt voor de warmte en transportkosten
Oxxio zorgt voor levering van de energie. Dit hebben wij voor 5 jaar vastgezet.
Ik ben vooral trots dat ik na de strenge winter toch nog wat geld heb terug heb gehad van de verwarming.
Aan boodschappen heb ik uitgegeven:
Vomar 12,64
Deen 14,29
Lidl 20,55 Hierin zit een bedrag van 5,-- voor een HDMI kabel
AH 17,29
------------
Totaal 64,77 - 5,-- = 59,77 aan boodschappen. Binnen het budget gebleven. Wij hadden zondag eters en daar hadden wij wat extra boodschappen voor gehaald.
Vanaf afgelopen maandag weer 70,-- in de knip.
Geniet van deze dag
Puk
Energie 2006 7064 kWh
2007 6261 kWh
2008 5099 kWh
2009 4408 kWh
2010 4016 kWh
Warmte 2006 26,49 GJ
2007 20,30 GJ
2008 21,60 GJ
2009 22,48 GJ
2010 21,89 GJ
Water 2006 183 m3
2007 209 m3
2008 223 m3
2009 75 m3
2010 104 m3
Er is een duidelijke verandering na het jaar 2008 wat betreft energie- en waterverbruik. De warmte is eigenlijk een beetje hetzelfde gebleven. Middelste en jongste deden boven de verwarming niet aan, maar waren ook veel weg.
Wij doen de verwarming in de kamer aan en dat is er maar een. De verwarming van de ( open) keuken hebben wij eruitgesloopt, toen er een nieuwe keuken geplaatst werd. In de hal hebben wij hem soms aan, als het heel erg koud is. Boven staat hij nergens aan. Ook niet in de badkamer. De verwarming hangt erg hoog en voor die korte tijd doen wij hem niet aan. In de slaapkamer heb ik hem nooit aan, tot verdriet van Pukman. Ik kan nu eenmaal niet in een warme slaapkamer slapen. Het liefst zet ik nog een raam open. Dat deed mijn moeder ook altijd. Als ik in de winter de straat inliep, waar ik woonde, stond er een raam open en daar woonde ik! Pukman heeft een aparte thermometer. Die geeft niet alleen de temperatuur aan, maar ook wat je aan moet trekken. Als het ( in zijn ogen) weer eens te koud is moppert hij: Er staat dat ik met een lange broek en een jas aan in bed moet stappen.hahahah.
Het energieverbruik is na 2008 sterk naar beneden gegaan. Net als het waterverbruik. De energierekening loopt van juni tot juni, net als de warmte. De waterrekening loopt van februari tot februari.
Tot nu toe heb ik altijd geld teruggehad. Behalve de waterrekening dit jaar. Toen moest ik iets bijbetalen. Dat haal ik van de Buffer af.
Nuon zorgt voor de warmte en transportkosten
Oxxio zorgt voor levering van de energie. Dit hebben wij voor 5 jaar vastgezet.
Ik ben vooral trots dat ik na de strenge winter toch nog wat geld heb terug heb gehad van de verwarming.
Aan boodschappen heb ik uitgegeven:
Vomar 12,64
Deen 14,29
Lidl 20,55 Hierin zit een bedrag van 5,-- voor een HDMI kabel
AH 17,29
------------
Totaal 64,77 - 5,-- = 59,77 aan boodschappen. Binnen het budget gebleven. Wij hadden zondag eters en daar hadden wij wat extra boodschappen voor gehaald.
Vanaf afgelopen maandag weer 70,-- in de knip.
Geniet van deze dag
Puk
woensdag 15 september 2010
Voor Kim
Vandaag is mijn schoondochter jarig. Ze is 28 jaar geworden. Het is een schat van een meid, waar Pukman en ik heel gelukkig mee zijn. Jongste zoon en Kim hebben vijf katjes.Helemaal gek zijn ze van die beestjes.
Lieve Kim, van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Een hele fijn dag en we zien elkaar gauw.
Dikke kus en een knuffel van ons.
dinsdag 14 september 2010
Herfst
Ik hou van de herfst , de geur van de blaadjes, de regen tegen het raam en dan lekker op de bank met een kopje thee en een goed boek.
Bruintje
Mijn oma breidde vroeger voor al haar kleinkinderen een beertje van gele wol. Maar niet voor mij. Ik wilde een bruine. Helemaal gek was ik ervan en ik noemde hem bruintje. Het beertje was mijn steun en toeverlaat. Hele gesprekken hebben wij gevoerd. Ik had ook wel poppen maar bruintje was en bleef favoriet. Hij ging overal mee naar toe, op verjaardagsvisie, naar de stad met mijn moeder, op vakantie. Waar bruintje was, was Puk en andersom. Als ik naar school ging, zat hij op mijn bed. En als ik thuis kwam ging ik eerst naar bruintje.Hij was mijn liefste knuffel en ik vertrouwde hem alles toe. Maar ik kauwde ook op hem. Vooral zijn handen. Voor zover hij die had. Maar omdat ik er altijd mee liep te slepen, kreeg mijn moeder nooit de kans om hem te wassen. En met die stukgekauwde handen, werd het een doorn in het oog van mijn moeder.
Op een dag kwam ik thuis van school, ging naar mijn kamer en stond aan de grond genageld........Bruintje zat niet op bed.! Ik wist zeker dat hij daar zat, toen ik s'morgens wegging. Aan mijn moeder gevraagd, maar die wist van niets. Ik heb overal gezocht en ik riep maar: bruintje....bruintje...... Ik kon hem nergens vinden. Troosteloos was ik. Wij woonden toen drie hoog op een flat en ik belde bij al de buren aan en vroeg snikkend of ze bruintje hadden gezien. Ze zeiden ( begrijpelijk) : Wie is bruintje? Nou zei ik; Bruintje is.......bruintje! Maar nee, die kenden ze niet. Ik ben de hele straat afgegaan, totdat mijn moeder ingreep. Die had toen wel door, hoeveel bruintje voor mij betekende. Onze meterkast stond buiten de woning in het portaal van het flatgebouw en ze bekende, dat ze bruintje daar had opgeborgen. Maar toen ze zag hoeveel verdriet ik had, heeft ze hem maar weer te voorschijn gehaald. Ohhhh wat was ik blij. Ik verloor hem niet meer uit het oog.
Bruintje is nog vele jaren mijn liefste knuffel gebleven. Ik heb hem helemaal stukgekauwd. tot uiteindelijk er niet veel meer van over was. Nu heb ik mijn eigen grote knuffel, mijn bruintje. En deze raak ik nooit meer kwijt. Die hou ik voor altijd vast!
Geniet van deze dag
Puk
Op een dag kwam ik thuis van school, ging naar mijn kamer en stond aan de grond genageld........Bruintje zat niet op bed.! Ik wist zeker dat hij daar zat, toen ik s'morgens wegging. Aan mijn moeder gevraagd, maar die wist van niets. Ik heb overal gezocht en ik riep maar: bruintje....bruintje...... Ik kon hem nergens vinden. Troosteloos was ik. Wij woonden toen drie hoog op een flat en ik belde bij al de buren aan en vroeg snikkend of ze bruintje hadden gezien. Ze zeiden ( begrijpelijk) : Wie is bruintje? Nou zei ik; Bruintje is.......bruintje! Maar nee, die kenden ze niet. Ik ben de hele straat afgegaan, totdat mijn moeder ingreep. Die had toen wel door, hoeveel bruintje voor mij betekende. Onze meterkast stond buiten de woning in het portaal van het flatgebouw en ze bekende, dat ze bruintje daar had opgeborgen. Maar toen ze zag hoeveel verdriet ik had, heeft ze hem maar weer te voorschijn gehaald. Ohhhh wat was ik blij. Ik verloor hem niet meer uit het oog.
Bruintje is nog vele jaren mijn liefste knuffel gebleven. Ik heb hem helemaal stukgekauwd. tot uiteindelijk er niet veel meer van over was. Nu heb ik mijn eigen grote knuffel, mijn bruintje. En deze raak ik nooit meer kwijt. Die hou ik voor altijd vast!
Geniet van deze dag
Puk
maandag 13 september 2010
Update
Wat een leuke en hartverwarmende reacties. Dank jullie wel. Dat doet mij echt goed. Ik heb wel getwijfeld of ik het op mijn blog zou zetten. Want al is het een tijd geleden, de emotie zit nog steeds erg hoog. Daar komt nog bij, dat er in mijn omgeving mensen waren, die mij keer op keer vertelden, dat ik niks waard was. En als je dat vaak genoeg hoort, ga je dat geloven. Ik had een heel laag zelfbeeld, toen ik Pukman ontmoette, maar hij heeft mij laten zien en hij zegt het nog elke dag: Je mag er zijn, je bent het waard.
Ik heb die periode afgesloten, maar vergeten doe ik het nooit. Dus nogmaals: HEEL HARTELIJK BEDANKT!!
Liefs Puk
Ik heb die periode afgesloten, maar vergeten doe ik het nooit. Dus nogmaals: HEEL HARTELIJK BEDANKT!!
Liefs Puk
Pesten en wat het met je doet.
Ik keek pas geleden naar SOS Sonja. Daar kwam een vrouw in voor, die op school heel erg gepest was door haar gewicht. En terwijl ik haar verhaal volgde, dwaalden mijn gedachten af. Want die vrouw was ik!
Ik zit weer op de lagere school en ben zeven jaar oud. Ik huppelde blij naar school, want ik had een bril gekregen. Het zat er al een tijdje aan te komen. Mijn ogen werden steeds slechter en ik moest steeds dichter bij het schoolbord gaan zitten om nog wat te lezen. Maar ik voelde mij blij. ik kon eindelijk weer zien! Mijn klasgenoten dachten daar duidelijk anders over. Ik was "De Brillejood". En dat ben ik de rest van mijn lagere schooltijd gebleven. Niemand vond mij meer leuk. Ik werd als laatste gekozen met gym. En de twee partijen kregen nog ruzie ook, want niemand wilde mij erbij hebben. Ik heb vele jaren dezelfde leraar gehad. Die was een dag voor mij jarig. En hij kreeg het altijd voor elkaar om dat op mijn verjaardag te vieren. Zie je het voor je? Ben je jarig, een trommel met traktatie voor de kinderen, wat lekkers voor de leerkrachten en in je mooiste jurk naar school. Daar zit een leerkracht, die een feestje geeft, omdat hij een dag eerder jarig was,maar dat niet kon vieren. Als hij praatte, spuugde hij altijd. Mijn bril zat onder. Niemand die mij zag zitten. Nee, de lagere school was geen succes.
Toen was ik twaalf en ging naar de middelbare school. Ik had inmiddels een broertje erbij gekregen. Ik was nogal een laatbloeier. Speelde veel met mijn broertje en zat dagen met hem in de zandbak, samen met mijn barbies. Ik zei het al : Een laatbloeier.Op de middelbare school ging het al niet veel beter. Er zaten twee meisjes in de klas, ik weet zelfs hun namen nog, die alles bepaalden wat er in de klas gebeurde. En die twee hadden het op mij voorzien. Niemand mocht zich met mij bemoeien, niemand mocht met mij praten en dat deden ze dan ook niet.Met twee klassen tegelijk hadden wij handwerken. En ohhh, als iemand met mij praatte, onderging zij hetzelfde lot. Dus ik zat altijd alleen. Twee jaar lang. Ik droeg nog geen BH. Was ook nog niet nodig. Ik werd daar zo mee gepest, dat ik mijn moeder om een BH smeekte. Maatje 65AA en ik moest hem nog opvullen ook. Maar het pesten ging door. Tussen de lessen door liep ik op de gang en werd dan altijd gepakt. Ze lieten mij struikelen, een hield mij vast,terwijl de ander in mijn maag stompte, inkt in je tas gooien, je schriften uit je tas halen en laten verdwijnen. Zelfs op het toilet was ik niet veilig. Ik heb het wel aan mijn ouders verteld. Mijn vader is nog met met de ouders gaan praten,maar dat schoot niet op. Ik wilde niet, dat hij met de directeur van de school ging praten, ik was bang dat het alleen maar erger zou worden. En toen brak de dag aan, dat ik het niet meer trok. Na weer voor de zoveelste keer gestompt te zijn, liep ik kalm naar mijn klas en ging rustig zitten. Ik pakte mijn lineaal, liep op een van de meisjes af en timmerde er op los en hard! Twee jaar opgekropte woede,boosheid,verdriet, alles kwam eruit. Ik kreeg letterlijk een waas voor mijn ogen! Ze hebben mij met een paar man van haar af moeten trekken. In een heel lang gesprek met de directeur uitgelegd, wat er aan de hand was. En hij geloofde mij onmiddelijk. Hij zei alleen maar:"Waarom heb je dat niet eerder verteld?:"Die twee meisjes werden direkt van school gestuurd. Maar ik ben wel naar een andere school gegaan. De laatste twee jaar ging het beter, maar ik was wel veranderd.Kon moeilijk vriendschappen sluiten en was het geloof in de mensen een beetje kwijt.
Ik ben 16 jaar en klaar voor mijn eerste baan. Vroeger lagen de banen letterlijk voor het oprapen. De chef van een groot bedrijf kwam bij ons thuis om mijn sollicitatie te bespreken. Mijn broer, die toevallig aanwezig was en het salaris hoorde, wilde daar ook wel werken. Dus hij ging in onze woonplaats werken en ik moest naar een andere plaats. In een bedrijf met bijna allemaal vrouwen! Ook mijn chef was een vrouw. En het ging niet goed. Zij waren een hecht clubje en daar was ik. Echt een vreemde eend in de bijt, vonden zij. Ik werd genegeerd, er werd enorm over mij gekletst, kortgezegd niemand moest mij. Uiteindelijk heb ik overplaatsing aangevraagd en gekregen. Ik ging in mijn eigen woonplaats werken. Ik was bijna achttien en eindelijk had ik het naar mijn zijn. Leuke mensen en ik ontmoette Pukman.
Ik ben heel lang gepest. Op de lagere en middelbare school en mijn eerste baan. Mensen die een ander zo pesten, beseffen niet, wat ze iemand daarmee aandoen. Het doet zoveel met je. Het heeft zo'n impact. Het heeft van mij een heel onzeker en bang meisje gemaakt, die overal bang voor was en geen nee durfde te zeggen. Want als je nee zegt, vinden ze je niet aardig.
Nu ben ik volwassen, heb ik met hulp van Pukman op z'n tijd nee leren zeggen en voel ik mij een gelukkig mens. Maar diep van binnen zit nog steeds dat kleine meisje die vreselijk gepest is en die niemand moest.
Geniet van deze dag.
Puk
Ik zit weer op de lagere school en ben zeven jaar oud. Ik huppelde blij naar school, want ik had een bril gekregen. Het zat er al een tijdje aan te komen. Mijn ogen werden steeds slechter en ik moest steeds dichter bij het schoolbord gaan zitten om nog wat te lezen. Maar ik voelde mij blij. ik kon eindelijk weer zien! Mijn klasgenoten dachten daar duidelijk anders over. Ik was "De Brillejood". En dat ben ik de rest van mijn lagere schooltijd gebleven. Niemand vond mij meer leuk. Ik werd als laatste gekozen met gym. En de twee partijen kregen nog ruzie ook, want niemand wilde mij erbij hebben. Ik heb vele jaren dezelfde leraar gehad. Die was een dag voor mij jarig. En hij kreeg het altijd voor elkaar om dat op mijn verjaardag te vieren. Zie je het voor je? Ben je jarig, een trommel met traktatie voor de kinderen, wat lekkers voor de leerkrachten en in je mooiste jurk naar school. Daar zit een leerkracht, die een feestje geeft, omdat hij een dag eerder jarig was,maar dat niet kon vieren. Als hij praatte, spuugde hij altijd. Mijn bril zat onder. Niemand die mij zag zitten. Nee, de lagere school was geen succes.
Toen was ik twaalf en ging naar de middelbare school. Ik had inmiddels een broertje erbij gekregen. Ik was nogal een laatbloeier. Speelde veel met mijn broertje en zat dagen met hem in de zandbak, samen met mijn barbies. Ik zei het al : Een laatbloeier.Op de middelbare school ging het al niet veel beter. Er zaten twee meisjes in de klas, ik weet zelfs hun namen nog, die alles bepaalden wat er in de klas gebeurde. En die twee hadden het op mij voorzien. Niemand mocht zich met mij bemoeien, niemand mocht met mij praten en dat deden ze dan ook niet.Met twee klassen tegelijk hadden wij handwerken. En ohhh, als iemand met mij praatte, onderging zij hetzelfde lot. Dus ik zat altijd alleen. Twee jaar lang. Ik droeg nog geen BH. Was ook nog niet nodig. Ik werd daar zo mee gepest, dat ik mijn moeder om een BH smeekte. Maatje 65AA en ik moest hem nog opvullen ook. Maar het pesten ging door. Tussen de lessen door liep ik op de gang en werd dan altijd gepakt. Ze lieten mij struikelen, een hield mij vast,terwijl de ander in mijn maag stompte, inkt in je tas gooien, je schriften uit je tas halen en laten verdwijnen. Zelfs op het toilet was ik niet veilig. Ik heb het wel aan mijn ouders verteld. Mijn vader is nog met met de ouders gaan praten,maar dat schoot niet op. Ik wilde niet, dat hij met de directeur van de school ging praten, ik was bang dat het alleen maar erger zou worden. En toen brak de dag aan, dat ik het niet meer trok. Na weer voor de zoveelste keer gestompt te zijn, liep ik kalm naar mijn klas en ging rustig zitten. Ik pakte mijn lineaal, liep op een van de meisjes af en timmerde er op los en hard! Twee jaar opgekropte woede,boosheid,verdriet, alles kwam eruit. Ik kreeg letterlijk een waas voor mijn ogen! Ze hebben mij met een paar man van haar af moeten trekken. In een heel lang gesprek met de directeur uitgelegd, wat er aan de hand was. En hij geloofde mij onmiddelijk. Hij zei alleen maar:"Waarom heb je dat niet eerder verteld?:"Die twee meisjes werden direkt van school gestuurd. Maar ik ben wel naar een andere school gegaan. De laatste twee jaar ging het beter, maar ik was wel veranderd.Kon moeilijk vriendschappen sluiten en was het geloof in de mensen een beetje kwijt.
Ik ben 16 jaar en klaar voor mijn eerste baan. Vroeger lagen de banen letterlijk voor het oprapen. De chef van een groot bedrijf kwam bij ons thuis om mijn sollicitatie te bespreken. Mijn broer, die toevallig aanwezig was en het salaris hoorde, wilde daar ook wel werken. Dus hij ging in onze woonplaats werken en ik moest naar een andere plaats. In een bedrijf met bijna allemaal vrouwen! Ook mijn chef was een vrouw. En het ging niet goed. Zij waren een hecht clubje en daar was ik. Echt een vreemde eend in de bijt, vonden zij. Ik werd genegeerd, er werd enorm over mij gekletst, kortgezegd niemand moest mij. Uiteindelijk heb ik overplaatsing aangevraagd en gekregen. Ik ging in mijn eigen woonplaats werken. Ik was bijna achttien en eindelijk had ik het naar mijn zijn. Leuke mensen en ik ontmoette Pukman.
Ik ben heel lang gepest. Op de lagere en middelbare school en mijn eerste baan. Mensen die een ander zo pesten, beseffen niet, wat ze iemand daarmee aandoen. Het doet zoveel met je. Het heeft zo'n impact. Het heeft van mij een heel onzeker en bang meisje gemaakt, die overal bang voor was en geen nee durfde te zeggen. Want als je nee zegt, vinden ze je niet aardig.
Nu ben ik volwassen, heb ik met hulp van Pukman op z'n tijd nee leren zeggen en voel ik mij een gelukkig mens. Maar diep van binnen zit nog steeds dat kleine meisje die vreselijk gepest is en die niemand moest.
Geniet van deze dag.
Puk
zondag 12 september 2010
Welkom in Blogland
Yentl is terug! En daar ben ik erg blij om. Welkom! Maar ik wil nog iemand welkom heten :Een stapje harder. Ook welkom. Ze is vrijwilligster bij Home-start. Een organisatie die goed werk doet. Ik wist niet dat zoiets bestond. Dat had ik graag geweten, toen ik de depressie had na de geboorte van tweede zoon. Ik werd ook zo angstig. Knap dat ze zulke mensen begeleiden.
Yentl, welkom terug!
Een stapje harder welkom!
Puk
Yentl, welkom terug!
Een stapje harder welkom!
Puk
Weekend
Het is weekend en ik heb even geen zin om wat te doen. Pukman kijkt naar tennis op de tv en ik zit achter de pc. Gewoon lekker rustig. Niks moet, alles mag. Ik heb het gevoel of ik op een schip woon. Het huis is rondom uitgegraven en voor en achter liggen loopplanken. De tuin is een rommeltje en ik kan ineens heel ver vooruit kijken. Alle schuttingen zijn weggehaald en dan heb je ook meer contact met de buren. Het is op een rare manier gezellig. Middelste zoon en vriendin komen vandaag koffiedrinken en blijven ook eten. Pukman maakt nasi. Is hij goed in. Straks lekker slapen en morgen niet zo laat weer op. Langzaam opgang komen en lekker niks doen. Zoals ik al zei, het is weekend.
Geniet van deze dag
Puk
Geniet van deze dag
Puk
zaterdag 11 september 2010
Begrafenisverzekering of niet?
Van de week had Zuinigaan een blogje geschreven over haar Vaste lasten . Daarin werd een bedrag vermeld van 6,16 wat zij betaalde aan een begrafenisverzekering. Hierover waren de meningen verdeeld. Sommigen vonden het bedrag te laag en sommigen betalen het bedrag van hun spaargeld. Een basisuitvaart kost al gauw 5000,--. Als je 6,16 per maand betaald, is dat 73,93 per jaar. Voor dat bedrag ben je verzekerd voor de eerste 5000,-- Er komen altijd extra kosten bij. Een crematie is goedkoper dan een begrafenis. Denk aan wel/niet een eigen graf, vergunningen van de gemeente, steen , onderhoud graf. Dat gaat per 10 jaar. Je kunt ook voor een gemeentegraf kiezen, maar dan gaan er meerdere (onbekende) mensen in een graf. Als je voor een eigen graf kiest,kunnen de kosten behoorlijk oplopen. Dan heb je toch wel 10.000,-- nodig. En dan ben je in ieder geval verzekerd voor de eerste 5000,-- .
Mijn schoonvader is vorig jaar december overleden en ik ben geschrokken wat zo'n uitvaart kost, als je ook nog eens voor een eigen graf kiest. Er komen altijd extra kosten bij. , denk aan een koffietafel, condoleance met koffie, extra auto's.
Als je geen begrafenisverzekering hebt en geen spaargeld (wat ook voorkomt), dan zijn de kosten voor de nabestaanden. Dus het is wel goed, als er wat geregeld word.
Wij betalen per persoon 7,-- aan een begrafenisverzekering. Dat is per persoon 84,-- per jaar. Wij hebben genoeg spaargeld voor de extra kosten. Wij kunnen ook wel de hele begrafenis betalen, maar wij hebben gekozen voor een basis uitvaart en van de bijkomende kosten krijgt degene die achterblijft een rekening.
Voor iedereen is het anders en iedereen maakt z'n eigen keuze. Maar als je geen begrafenisverzekering hebt en je hebt een aardige buffer, waar je dan tussen de 7500,-- en 10.000,-- moet afhalen voor een begrafenis, heb ik liever voor 7,-- per maand een bassisverzekering en dan betaal ik een bedrag voor de bijkomende kosten. Je moet er ook nog rekening meehouden, dat er ook nog wel een partner achterblijft.
Geniet van deze dag.
Puk
Mijn schoonvader is vorig jaar december overleden en ik ben geschrokken wat zo'n uitvaart kost, als je ook nog eens voor een eigen graf kiest. Er komen altijd extra kosten bij. , denk aan een koffietafel, condoleance met koffie, extra auto's.
Als je geen begrafenisverzekering hebt en geen spaargeld (wat ook voorkomt), dan zijn de kosten voor de nabestaanden. Dus het is wel goed, als er wat geregeld word.
Wij betalen per persoon 7,-- aan een begrafenisverzekering. Dat is per persoon 84,-- per jaar. Wij hebben genoeg spaargeld voor de extra kosten. Wij kunnen ook wel de hele begrafenis betalen, maar wij hebben gekozen voor een basis uitvaart en van de bijkomende kosten krijgt degene die achterblijft een rekening.
Voor iedereen is het anders en iedereen maakt z'n eigen keuze. Maar als je geen begrafenisverzekering hebt en je hebt een aardige buffer, waar je dan tussen de 7500,-- en 10.000,-- moet afhalen voor een begrafenis, heb ik liever voor 7,-- per maand een bassisverzekering en dan betaal ik een bedrag voor de bijkomende kosten. Je moet er ook nog rekening meehouden, dat er ook nog wel een partner achterblijft.
Geniet van deze dag.
Puk
vrijdag 10 september 2010
Van min naar plus
Als je schulden hebt, wil je daar zo snel mogelijk vanaf. Want je betaalt toch een aardig bedrag aan rente.En dan denk je, dat als je geld over hebt , je dat extra wilt inlossen. Maar dat is niet de meest logische stap.
Je begint met een overzicht van al je schulden. Als je meerdere hebt, maak je een lijstje. Degene met de meeste rente zet je bovenaan. Denk aan Wehkamp,Otto, Creitcardschulden. Die kun je maandelijks aflossen, lijkt makkelijk, maar je betaalt een hoop rente. Er is een verschil met het inlossen van een doorlopend krediet en een persoonlijke lening. Bij een doorlopend krediet mag je boetevrij inlossen, bij een persoonlijke lening mag dat niet. Dat kan pas als je 2/3 hebt ingelost. Informeer bij de kredietmaatschappij om een forse boete te voorkomen.
Dan maak je een overzicht met je inkomsten en je vaste lasten. Probeer de vaste lasten naar beneden te krijgen. Schrap abonnementen die je niet nodig hebt, b.v. leesmap, tv gids, computerbladen. Snij zoveel mogelijk in je abonnementen en andere lasten waar mogelijk.
Kijk eens goed naar je mobiele telefoonabonnement en schrijf de datum op, wanneer hij verloopt.Als je een duur abonnemnt hebt, zeg hem dan op. Het kan vele malen goedkoper. Er zijn abonnementen van 2,50 per maand. En je hoeft echt niet het nieuwste model te hebben om te bellen. Zeg hem ruim van te voren op.
Kijk naar je energieverbruik. Schrijf het op en kijk wanneer je meer gebruikt en waaraan. Niet de computer de hele dag aan laten staan, of de tv. De lampen op tijd uitdoen en niet onnodig laten branden. Als je erop let, kan het verbruik naar beneden. Kijk rond of er geen goedkopere leverancier is. Dat kan echt veel geld schelen.
Laat de verwarming niet onnodig branden. Zeker in ruimtes, waar je nauwelijks komt. Het duurt wel even, eer het vertek verwarmd is. Voordat je hem aanzet, bedenk dan of je dat wel waard vind. Doe hem minstens een uur voor het slapen gaan uit. Het blijft nog wel even warm.
Kijk nog eens goed naar je verzekeringen. Heb je alles wel nodig? Heb je een autoverzekering met rechtsbijstand en nog eens een aparte rechtsbijstandsverzekering, zeg die van de auto dan op.
Je moet zelf de keuze maken, of je de auto houd of niet. Wij hebben een kleine auto uit 2006. Tweedehands gekocht voor 5000,-- met 39000 kilometer op de teller. Wij betalen aan verzekering (All-Risk) 31,-- en aan wegenbelasting 19,--. Dus als hij stilstaat betalen wij 50,--. Wij tanken een keer per maand 40,--. Wij rijden 5000 kilometer per jaar. Voor dat bedrag hebben wij de hele maand de beschikking over een auto. Maar dat is onze keuze.
Heb je je vaste lasten doorgenomen, kijk dan naar je variabele lasten. Daar valt nog wel wat te bezuinigen. Want dat heb je tenslotte in eigen hand. Neem een vast bedrag per week/maand voor boodschappen en hou je daaraan. Op=op. Koop geen spullen, die je niet nodig hebt, maar wel leuk vind. Laat het een paar dagen rusten en bedenk dan of je je het geld wel waard vind. Probeer gericht te kopen, inplaats van impulsief. Spit de folders door en doe boodschappen met een lijstje. Wijk daar niet vanaf. Ook niet voor die goedkope aanbieding! Als je aanbiedingen inslaat, bedenk dan eerst of je het wel gebruikt en let op de datum. Sommige aanbiedingen zitten toch wel dicht tegen de houdbaarheidsdatum aan.
Gebruik de droger zo weinig mogelijk. Laat hem niet voor een spijkerbroek draaien. Het is een energieverslinder. Droog zoveel mogelijk op een droogrek.
En heel belangrijk: ZORG DAT ER GEEN NIEUWE SCHULDEN BIJKOMEN!
Als je op een gegeven moment geld overhoud, ga dat dan niet inlossen, maar zet het op een spaarrekening. Zorg er wel voor, dat je elke maand aan je verplichtingen voldoet wat betreft afbetalen. Waarom een spaarrekening? Omdat je een buffer nodig hebt. Voor onvoorziene zaken en dat kan van alles zijn. Als je het geld, wat je op een gegeven moment overhoud door bezuinigen gebruikt om extra in te lossen, heb je een probleem, als er bv in huis wat kapot gaat. Stel voor jezelf een miniumbuffer vast. BV 1000,-- Maar spaar wel verder op de bufferrekening. Leg alles opzij wat je kunt. Teruggaves van belasting, energiemaatschappij, vakantiegeld, eindejaarsuitkering, loonsverhoging, geld wat je overhebt van je boodschappenbudget, hoe klein ook, alle beetjes helpen. Op een bepaald moment zit je ruim boven de 1000,-- en dan ga je extra inlossen. Maar je laat 1000,-- staan. Dan spaar je weer verder en alles boven de 1000,-- los je in. Kom je onder de 1000,-- spaar je eerst tot je dat bedrag weer hebt.
Spaar altijd vooraf. Pay yourself first! Het hoeft geen groot bedrag te zijn. Begin klein, en blijf er ook daadwerkelijk vanaf. Het moet een vaste last worden.
Een goede financieele huishouding begint met een goed overzicht. En het geeft ook rust. Want je wilt toch van die schulden af. Geloof mij, het werkt en ik kan het weten.
Geniet van deze dag
Puk
Je begint met een overzicht van al je schulden. Als je meerdere hebt, maak je een lijstje. Degene met de meeste rente zet je bovenaan. Denk aan Wehkamp,Otto, Creitcardschulden. Die kun je maandelijks aflossen, lijkt makkelijk, maar je betaalt een hoop rente. Er is een verschil met het inlossen van een doorlopend krediet en een persoonlijke lening. Bij een doorlopend krediet mag je boetevrij inlossen, bij een persoonlijke lening mag dat niet. Dat kan pas als je 2/3 hebt ingelost. Informeer bij de kredietmaatschappij om een forse boete te voorkomen.
Dan maak je een overzicht met je inkomsten en je vaste lasten. Probeer de vaste lasten naar beneden te krijgen. Schrap abonnementen die je niet nodig hebt, b.v. leesmap, tv gids, computerbladen. Snij zoveel mogelijk in je abonnementen en andere lasten waar mogelijk.
Kijk eens goed naar je mobiele telefoonabonnement en schrijf de datum op, wanneer hij verloopt.Als je een duur abonnemnt hebt, zeg hem dan op. Het kan vele malen goedkoper. Er zijn abonnementen van 2,50 per maand. En je hoeft echt niet het nieuwste model te hebben om te bellen. Zeg hem ruim van te voren op.
Kijk naar je energieverbruik. Schrijf het op en kijk wanneer je meer gebruikt en waaraan. Niet de computer de hele dag aan laten staan, of de tv. De lampen op tijd uitdoen en niet onnodig laten branden. Als je erop let, kan het verbruik naar beneden. Kijk rond of er geen goedkopere leverancier is. Dat kan echt veel geld schelen.
Laat de verwarming niet onnodig branden. Zeker in ruimtes, waar je nauwelijks komt. Het duurt wel even, eer het vertek verwarmd is. Voordat je hem aanzet, bedenk dan of je dat wel waard vind. Doe hem minstens een uur voor het slapen gaan uit. Het blijft nog wel even warm.
Kijk nog eens goed naar je verzekeringen. Heb je alles wel nodig? Heb je een autoverzekering met rechtsbijstand en nog eens een aparte rechtsbijstandsverzekering, zeg die van de auto dan op.
Je moet zelf de keuze maken, of je de auto houd of niet. Wij hebben een kleine auto uit 2006. Tweedehands gekocht voor 5000,-- met 39000 kilometer op de teller. Wij betalen aan verzekering (All-Risk) 31,-- en aan wegenbelasting 19,--. Dus als hij stilstaat betalen wij 50,--. Wij tanken een keer per maand 40,--. Wij rijden 5000 kilometer per jaar. Voor dat bedrag hebben wij de hele maand de beschikking over een auto. Maar dat is onze keuze.
Heb je je vaste lasten doorgenomen, kijk dan naar je variabele lasten. Daar valt nog wel wat te bezuinigen. Want dat heb je tenslotte in eigen hand. Neem een vast bedrag per week/maand voor boodschappen en hou je daaraan. Op=op. Koop geen spullen, die je niet nodig hebt, maar wel leuk vind. Laat het een paar dagen rusten en bedenk dan of je je het geld wel waard vind. Probeer gericht te kopen, inplaats van impulsief. Spit de folders door en doe boodschappen met een lijstje. Wijk daar niet vanaf. Ook niet voor die goedkope aanbieding! Als je aanbiedingen inslaat, bedenk dan eerst of je het wel gebruikt en let op de datum. Sommige aanbiedingen zitten toch wel dicht tegen de houdbaarheidsdatum aan.
Gebruik de droger zo weinig mogelijk. Laat hem niet voor een spijkerbroek draaien. Het is een energieverslinder. Droog zoveel mogelijk op een droogrek.
En heel belangrijk: ZORG DAT ER GEEN NIEUWE SCHULDEN BIJKOMEN!
Als je op een gegeven moment geld overhoud, ga dat dan niet inlossen, maar zet het op een spaarrekening. Zorg er wel voor, dat je elke maand aan je verplichtingen voldoet wat betreft afbetalen. Waarom een spaarrekening? Omdat je een buffer nodig hebt. Voor onvoorziene zaken en dat kan van alles zijn. Als je het geld, wat je op een gegeven moment overhoud door bezuinigen gebruikt om extra in te lossen, heb je een probleem, als er bv in huis wat kapot gaat. Stel voor jezelf een miniumbuffer vast. BV 1000,-- Maar spaar wel verder op de bufferrekening. Leg alles opzij wat je kunt. Teruggaves van belasting, energiemaatschappij, vakantiegeld, eindejaarsuitkering, loonsverhoging, geld wat je overhebt van je boodschappenbudget, hoe klein ook, alle beetjes helpen. Op een bepaald moment zit je ruim boven de 1000,-- en dan ga je extra inlossen. Maar je laat 1000,-- staan. Dan spaar je weer verder en alles boven de 1000,-- los je in. Kom je onder de 1000,-- spaar je eerst tot je dat bedrag weer hebt.
Spaar altijd vooraf. Pay yourself first! Het hoeft geen groot bedrag te zijn. Begin klein, en blijf er ook daadwerkelijk vanaf. Het moet een vaste last worden.
Een goede financieele huishouding begint met een goed overzicht. En het geeft ook rust. Want je wilt toch van die schulden af. Geloof mij, het werkt en ik kan het weten.
Geniet van deze dag
Puk
donderdag 9 september 2010
Huwelijksreis met hindernissen deel 2
Pukman deed water bij de wijn en zei, dat hij het niet zo bedoeld had. Puk mopperde nog wat na en ze besloten om Puk's vader te bellen. Hij moest toch weten, hoe de tent in elkaar stak. Ondertussen was het donker geworden. Gewapend met de telefonische instructies en een zaklantaarn richting "tent". Want er stond nog steeds niks. Maar Puk en Pukman kregen hulp van de weinige mensen, die daar op de camping stonden. Het was reeds middernacht geweest en toen begon het Puk een beetje bekend voor te komen. Pukman was het zo zat, hij zei:"we gaan slapen, morgen komt de rest wel". De buitenkant stond in ieder geval.
Puk wist nog dat de Luxumburgse nachten erg koud waren. En vochtig. Dus er moesten wel goede slaapzakken aangeschaft worden. Maar broer van Pukman had een goede oplossing. Hij had in het leger gezeten en had nog twee goede slaapzakken. Netjes opgerold. Zo netjes, dat Puk het zonde vond om ze uit te rollen. Maar nu wilden ze slapen en Puk pakte de slaapzakken. Ze keek en keek...wat waren dat voor dingen? Eenmaal in de slaapzakken, dichtgeritst tot onder de kin met cappochon, zag je alleen nog de gezichten van Puk en Pukman. Om elkaar een nachtzoentje te geven, moesten ze naar elkaar toe rollen. Van kruin tot tenen ingepakt. Maar het was in ieder geval niet koud.
De volgende dag de rest van de tent afgemaakt. Achter in het tentdoek zat gaas en daar was ook het keukentje. Maar als Pukman eten maakte ( toen al) kwamen er hele kleine beestjes door het gaas heen. Je kon niets buiten zetten of het zag zwart van de beesten. Pukman raakte behoorlijk geirriteerd. Maar Puk probeerde hem toch de leuke kanten te laten zien. mooie natuur, het leuke riviertje, waarin je kon zwemmen. Of eindeloos wandelen. Dat riviertje was een vieze kolkende massaa geworden en die eindeloze wandelingen maakte ze in haar eentje, want Pukman zat de hele dag met de startmotor in de voortent. Want die was niet goed. Pukman heeft een goede gezondheid en is haast nooit ziek. Maar toen werd hij ziek. Puk voelde zich best zielig. Bahhhhh.... Wat een rotvakantie. Toen begon het ook nog te regenen en dat hield niet meer op ook. Alles dreef in de tent. Echt alles was nat. En Pukman lag nog steeds ziek op bed. Toen het droog was de spullen naar buiten gedaan, maar drogen deed het niet. En toen was het voor Pukman einde kamperen. Zodra hij opgeknapt was, wilde hij naar huis. Maar Puk wilde nog souveniers kopen. De auto bovenop een heuvel geparkeerd in een klein plaatsje, want dan hoefde Puk de auto alleen maar een klein zetje te geven. Als hij naar beneden rolde, startte hij wel.
Bepakt en bezakt, met een natte tent en de souveniers op weg naar huis. Er was wel een probleem. Puk en Pukman moesten in een keer door rijden. Als Pukman stopte, stopte de auto ook. Voorgoed! Puk was moe en viel in slaap. Ze schrok wakker van een geluid, zag rook onder de motorkap vandaan komen en riep:"Stop!!!" Pukman stond bovenop z'n rem en daar stonden ze, midden op een kruispunt met een auto die rijp was voor de sloop. Geen beweging meer in te krijgen. Puk en Pukman waren gelukkig al in Nederland, maar nog niet thuis. Toen zijn ze gaan liften. De auto aan de kant geduwd, alleen de waardevolle spulletjes meegenomen en uiteindelijk via een aardige meneer van wie ze een lift kregen, s'nachts om 3 uur thuisgekomen.
De volgende dag met broer van Puk de auto opgehaald. Hij moest gesleept worden. Noem de woorden huwelijksreis en kamperen en Pukman verschiet van kleur. Het is nooit meer goedgekomen : Pukman en kamperen.
Geniet van deze dag
Puk
Puk wist nog dat de Luxumburgse nachten erg koud waren. En vochtig. Dus er moesten wel goede slaapzakken aangeschaft worden. Maar broer van Pukman had een goede oplossing. Hij had in het leger gezeten en had nog twee goede slaapzakken. Netjes opgerold. Zo netjes, dat Puk het zonde vond om ze uit te rollen. Maar nu wilden ze slapen en Puk pakte de slaapzakken. Ze keek en keek...wat waren dat voor dingen? Eenmaal in de slaapzakken, dichtgeritst tot onder de kin met cappochon, zag je alleen nog de gezichten van Puk en Pukman. Om elkaar een nachtzoentje te geven, moesten ze naar elkaar toe rollen. Van kruin tot tenen ingepakt. Maar het was in ieder geval niet koud.
De volgende dag de rest van de tent afgemaakt. Achter in het tentdoek zat gaas en daar was ook het keukentje. Maar als Pukman eten maakte ( toen al) kwamen er hele kleine beestjes door het gaas heen. Je kon niets buiten zetten of het zag zwart van de beesten. Pukman raakte behoorlijk geirriteerd. Maar Puk probeerde hem toch de leuke kanten te laten zien. mooie natuur, het leuke riviertje, waarin je kon zwemmen. Of eindeloos wandelen. Dat riviertje was een vieze kolkende massaa geworden en die eindeloze wandelingen maakte ze in haar eentje, want Pukman zat de hele dag met de startmotor in de voortent. Want die was niet goed. Pukman heeft een goede gezondheid en is haast nooit ziek. Maar toen werd hij ziek. Puk voelde zich best zielig. Bahhhhh.... Wat een rotvakantie. Toen begon het ook nog te regenen en dat hield niet meer op ook. Alles dreef in de tent. Echt alles was nat. En Pukman lag nog steeds ziek op bed. Toen het droog was de spullen naar buiten gedaan, maar drogen deed het niet. En toen was het voor Pukman einde kamperen. Zodra hij opgeknapt was, wilde hij naar huis. Maar Puk wilde nog souveniers kopen. De auto bovenop een heuvel geparkeerd in een klein plaatsje, want dan hoefde Puk de auto alleen maar een klein zetje te geven. Als hij naar beneden rolde, startte hij wel.
Bepakt en bezakt, met een natte tent en de souveniers op weg naar huis. Er was wel een probleem. Puk en Pukman moesten in een keer door rijden. Als Pukman stopte, stopte de auto ook. Voorgoed! Puk was moe en viel in slaap. Ze schrok wakker van een geluid, zag rook onder de motorkap vandaan komen en riep:"Stop!!!" Pukman stond bovenop z'n rem en daar stonden ze, midden op een kruispunt met een auto die rijp was voor de sloop. Geen beweging meer in te krijgen. Puk en Pukman waren gelukkig al in Nederland, maar nog niet thuis. Toen zijn ze gaan liften. De auto aan de kant geduwd, alleen de waardevolle spulletjes meegenomen en uiteindelijk via een aardige meneer van wie ze een lift kregen, s'nachts om 3 uur thuisgekomen.
De volgende dag met broer van Puk de auto opgehaald. Hij moest gesleept worden. Noem de woorden huwelijksreis en kamperen en Pukman verschiet van kleur. Het is nooit meer goedgekomen : Pukman en kamperen.
Geniet van deze dag
Puk
woensdag 8 september 2010
Huwelijksreis met hindernissen
Puk vond kamperen altijd heel erg leuk. Dat deed ze toen ze nog een klein meisje was met haar ouders en broers. Ouders van Puk gingen elk jaar . Meestal in Nederland, maar ook wel eens in het buitenland. Nou ja, verder dan Duitsland en Luxumburg zijn we nooit gekomen.Een vakantie is haar toch wel bijgebleven. Het was noodweer en de regen kwam met bakken uit de lucht. Daarbij stond ook nog eens een stevige wind. Midden in de nacht ging de vader van Puk een geul graven om de tent. Dat mocht eigenlijk niet, maar anders liep alles onder water. We hebben met z'n allen aan de tentstokken gehangen. Pukman ging nooit kamperen. Sterker nog, Pukman ging nooit op vakantie. Behalve dan die keer toen wij net verkering hadden. Maar Puk wilde graag met Pukman een keer kamperen.
Je bent net getrouwd, je hebt weinig geld, maar je wilt wel op huwelijksreis. Dus wat doe je dan? Juist......je gaat kamperen. Pukman houd er totaal niet van. Die is meer van de luxe. Maar Puk wist hem over te halen: twee weken kamperen in Luxumburg. Naar de camping waar Puk al vele malen met haar ouders was geweest. Puk en Pukman konden de kampeerspullen lenen van de ouders van Puk. Puk's vader stelde nog voor om de tent achter hun huis op te zetten. "Weet je gelijk hoe het moet", zei hij tegen Pukman. Maar Puk vond dat allemaal niet nodig. Na vele jaren kamperen wist ze toch hoe de tent eruitzag!
Drie dagen na de bruiloft was het dan eindelijk zover. Bepakt en bezakt gingen ze op weg, met een auto waar het een en ander aan mankeerde. Het viel wel mee, hij had alleen een duwtje nodig, anders startte hij niet. Een reis naar Luxumburg op de achterbank met je ouders is heel wat anders dan dezelfde reis naast een kersverse echtgenoot. Want Puk moest kaartlezen. En die twee, dat is geen goede combinatie. Het duurde dan ook niet lang, of Puk stuurde Pukman de verkeerde kant op. We gingen alle kanten op, behalve de goede.Uiteindelijk via een toeristische route ( leek puk zo gezellig) kwamen ze aan het eind van de middag op de camping aan. Die er toch wel heel anders uitzag, als in haar herinnering. Beetje mistig, beetje klein, maar vooral......bijna verlaten. En dat komt niet zo goed uit, als de auto een zetje nodig heeft om te starten. Want Puk was niet zo sterk. Daar waren nog meer mensen voor nodig. Maar een leuk plekje opgezocht door Puk en toen kon het grote werk beginnen. De tent opzetten. Er was haast bij geboden, want het begon aardig te schemeren. De vader van Puk had de tentstokken gemerkt. Rood bij rood ,groen bij groen enz. Heel leuk, alleen waren de kleuren er helemaal afgesleten. Dus Pukman riep de hulp in van Puk. "Je moet helpen, jij weet hoe die tent in elkaar zit."Klopt, zegt Puk. Zet hem maar op, dan zeg ik wel of hij goed is. Want dat deed Puk altijd: zodra het tijd werd om de tent op te zetten, ging ze aan de wandel. En als ze terug kwam stond de tent. Toen werd Pukman erg boos. Drie dagen getrouwd en knallende ruzie. Puk ging boos in het gras zitten en zei: Ïk wil naar huis".Naar mijn moeder. Dan ga je maar lopen,"zei Pukman, want ik breng je niet!"
Word vervolgd
-------------------------
Geniet van deze dag
Puk
Je bent net getrouwd, je hebt weinig geld, maar je wilt wel op huwelijksreis. Dus wat doe je dan? Juist......je gaat kamperen. Pukman houd er totaal niet van. Die is meer van de luxe. Maar Puk wist hem over te halen: twee weken kamperen in Luxumburg. Naar de camping waar Puk al vele malen met haar ouders was geweest. Puk en Pukman konden de kampeerspullen lenen van de ouders van Puk. Puk's vader stelde nog voor om de tent achter hun huis op te zetten. "Weet je gelijk hoe het moet", zei hij tegen Pukman. Maar Puk vond dat allemaal niet nodig. Na vele jaren kamperen wist ze toch hoe de tent eruitzag!
Drie dagen na de bruiloft was het dan eindelijk zover. Bepakt en bezakt gingen ze op weg, met een auto waar het een en ander aan mankeerde. Het viel wel mee, hij had alleen een duwtje nodig, anders startte hij niet. Een reis naar Luxumburg op de achterbank met je ouders is heel wat anders dan dezelfde reis naast een kersverse echtgenoot. Want Puk moest kaartlezen. En die twee, dat is geen goede combinatie. Het duurde dan ook niet lang, of Puk stuurde Pukman de verkeerde kant op. We gingen alle kanten op, behalve de goede.Uiteindelijk via een toeristische route ( leek puk zo gezellig) kwamen ze aan het eind van de middag op de camping aan. Die er toch wel heel anders uitzag, als in haar herinnering. Beetje mistig, beetje klein, maar vooral......bijna verlaten. En dat komt niet zo goed uit, als de auto een zetje nodig heeft om te starten. Want Puk was niet zo sterk. Daar waren nog meer mensen voor nodig. Maar een leuk plekje opgezocht door Puk en toen kon het grote werk beginnen. De tent opzetten. Er was haast bij geboden, want het begon aardig te schemeren. De vader van Puk had de tentstokken gemerkt. Rood bij rood ,groen bij groen enz. Heel leuk, alleen waren de kleuren er helemaal afgesleten. Dus Pukman riep de hulp in van Puk. "Je moet helpen, jij weet hoe die tent in elkaar zit."Klopt, zegt Puk. Zet hem maar op, dan zeg ik wel of hij goed is. Want dat deed Puk altijd: zodra het tijd werd om de tent op te zetten, ging ze aan de wandel. En als ze terug kwam stond de tent. Toen werd Pukman erg boos. Drie dagen getrouwd en knallende ruzie. Puk ging boos in het gras zitten en zei: Ïk wil naar huis".Naar mijn moeder. Dan ga je maar lopen,"zei Pukman, want ik breng je niet!"
Word vervolgd
-------------------------
Geniet van deze dag
Puk
dinsdag 7 september 2010
Ladies Movie Night
Puk heeft drie heerlijke schoondochters. Leuke meiden, die niet alleen onze zoons gelukkig maken, maar mij ook. Kreeg er zomaar drie lieve dochters bij. We kunnen gezellig koffie drinken, kletsen, maakt niet uit over welk onderwerp. En je voelt je welkom. We bellen, mailen, altijd leuk.Vorig jaar zijn we met z'n vieren naar de bios geweest : Komt een vrouw bij de dokter. Na afloop werden wij opgehaald en toen wij naar buiten kwamen, dacht Pukman dat wij ruzie hadden gehad.
Ik was nog aan het nasnikken en schoondochters keken heel bedrukt. Niemand zei een woord. Toen Pukman heel voorzichtig vroeg, of alles goed was, zei ik : "Het was zooooo zielig".
Vanavond gaan we weer naar de bioscoop. Maar nu naar een vrolijke film. Een romantische komedie met Jennifer Aniston. Het is heel gezellig. Met allemaal kraampjes, waarlangs je lekker kunt struinen, gezellig wat drinken, dan de film en na afloop een leuke goodybag, gevuld met allerlei spulletjes en monstertjes. Wij hebben er zin in!
Ladies Movie Night Here we come.........!!
Geniet van deze dag
Puk
Ik was nog aan het nasnikken en schoondochters keken heel bedrukt. Niemand zei een woord. Toen Pukman heel voorzichtig vroeg, of alles goed was, zei ik : "Het was zooooo zielig".
Vanavond gaan we weer naar de bioscoop. Maar nu naar een vrolijke film. Een romantische komedie met Jennifer Aniston. Het is heel gezellig. Met allemaal kraampjes, waarlangs je lekker kunt struinen, gezellig wat drinken, dan de film en na afloop een leuke goodybag, gevuld met allerlei spulletjes en monstertjes. Wij hebben er zin in!
Ladies Movie Night Here we come.........!!
Geniet van deze dag
Puk
maandag 6 september 2010
Het is begonnen!
De verbouwing. Vanmorgen om 8 uur stonden de werklui in de achtertuin. Pukman heeft gisternmiddag een gedeelte van de schutting weggehaald. Dat moest wel, want ze gebruiken een graafmachiene om het zand uit te graven. Eerst de tegels weggehaald en de afscheiding van de buren. Er komt een stelling om ons huis en dat blijft 3 maanden staan.
Deze week maak ik een rondje supermarken. Naar Deen, Vomar, AH en de Lidl. De koffie en koffiemelk zijn op, die haal ik altijd bij de Lidl. Verder ga ik de supermarkten af voor de aanbiedingen. Pukman heeft rollade gebraden, dus het vlees is voor 2 dagen klaar. Aardappels en groenten heb ik ook in huis.
Door het bezoek van schoonzus en zwager en de lekkere hapjes weer wat bijgekomen. Dus we gaan weer verder met lijnen. Gaat best goed. Af en toe moet je wat lekkers eten, anders is het best moeilijk.
Deze week weer binnen mijn budget gebleven, ondanks de extra uitgaven.
Boodschappen 56,01
Huishoudelijk 7,50
Totaal 63,51
Vorige week had ik 14,20 over, afgelopen week 6,49 Dus er zit 20,69 in mijn potje.
Er zit weer 70,-- in de knip
Geniet van deze dag.
Puk
.
Deze week maak ik een rondje supermarken. Naar Deen, Vomar, AH en de Lidl. De koffie en koffiemelk zijn op, die haal ik altijd bij de Lidl. Verder ga ik de supermarkten af voor de aanbiedingen. Pukman heeft rollade gebraden, dus het vlees is voor 2 dagen klaar. Aardappels en groenten heb ik ook in huis.
Door het bezoek van schoonzus en zwager en de lekkere hapjes weer wat bijgekomen. Dus we gaan weer verder met lijnen. Gaat best goed. Af en toe moet je wat lekkers eten, anders is het best moeilijk.
Deze week weer binnen mijn budget gebleven, ondanks de extra uitgaven.
Boodschappen 56,01
Huishoudelijk 7,50
Totaal 63,51
Vorige week had ik 14,20 over, afgelopen week 6,49 Dus er zit 20,69 in mijn potje.
Er zit weer 70,-- in de knip
Geniet van deze dag.
Puk
.
zondag 5 september 2010
Ik ben boos
Gisteren waren schoonzus en zwager hier. Dat was al een tijd geleden afgesproken. Op een gegeven moment ging de telefoon. Ze kwamen wat later, want mijn schoonmoeder was gisteren beroofd van haar portemonnee.Met haar pasjes erin en ook van haar dochter, voor wie ze boodschappen zou meenemen. Waar schijnlijk heeft iemand haar gevolgd en in de gaten gehouden, want er is , zowel van haar rekening als van haar dochter geld opgenomen. Ze was behoorlijk overstuur en schoonzus en zwager besloten eerst even bij haar langs te gaan. Tegenwoordig worden oudere mensen steeds vaker overvallen. Maar ze snappen totaal niet, dat ze hun slachtoffers in ellende achterlaten. Mijn schoonvader is afgelopen december overleden en ze heeft een klein inkomen. Daar moet ze alles van doen. Buiten de geestelijke klap, krijg je ook nog eens te maken met eeen financieele klap. Want je hele rekening word leeggetrokken. Ze is over de tachtig en doet nog haar eigen boodschappen. haar dochter was ziek en zij bood aan om voor haar ook wat boodschappen mee te nemen. Nu is zij ook veel geld kwijt. En je moet maar afwachten of je dat terugkrijgt. Waarschijnlijk hebben ze de pincode afgekeken. Ik vind dit in en intriest. Dat iemand zoiets doet. Ik ben boos!!
Geniet van deze dag
Puk
Geniet van deze dag
Puk
zaterdag 4 september 2010
I just call to say I love you
Aan dat liedje moet Puk altijd denken, als Pukman haar belt. Elke dag...... in zijn pauze.
Omdat......Hij even wil zeggen, dat hij van haar houd
Omdat......Hij even haar stem wil horen
Omdat..... Hij wil weten, hoe het met haar gaat, als ze een beetje ziekjes is
Omdat......Hij wil laten weten, dat hij de boodschapjes wel meeneemt als het hard regent
Omdat......Hij haar mist
Omdat..... Hij haar de liefste van de wereld vind
Omdat .....Zij zijn Ukkepuk is en dat altijd zal blijven.
Geniet van deze Dag
Puk.
Omdat......Hij even wil zeggen, dat hij van haar houd
Omdat......Hij even haar stem wil horen
Omdat..... Hij wil weten, hoe het met haar gaat, als ze een beetje ziekjes is
Omdat......Hij wil laten weten, dat hij de boodschapjes wel meeneemt als het hard regent
Omdat......Hij haar mist
Omdat..... Hij haar de liefste van de wereld vind
Omdat .....Zij zijn Ukkepuk is en dat altijd zal blijven.
Geniet van deze Dag
Puk.
vrijdag 3 september 2010
De scholen zijn weer begonnen
En dat mij denken aan de tijd dat jongste zoon voor het eerst naar school ging.
Jongste zoon was twee en een half toen hij naar de peuterspeelzaal ging. Vlakbij, schuin tegenover ons huis. Hij zag elke dag de kinderen naar het schooltje gaan en op een dag was hij eindelijk een van hen. Wat was hij trots. Met z'n nieuwe rugzakje, gevuld met een trommeltje en een beker. Van David de Kabouter natuurlijk,z'n grote held. Twee dagdelen per week ging hij naar school en de rest van de tijd was hij aan het wachten,tot hij weer mocht.
Met twee oudere broers op de basisschool (ook vlakbij ons huis) vond hij het reuze spannend on daar ook naar toe te gaan. Maar ja, dan moest je wel eerst vier jaar zijn. Onder het eten s'avonds werden alle verhalen aan Pukman verteld, wat er die dag op school was gebeurd. En Jongste zoon hing aan hun lippen met maar een gedachte: "IK WIL OOK!".
En toen naderde het einde van z'n tijd op de peuterspeelzaal. Die zomer zou hij vier worden en naar "de grote school" gaan. Eind juni was het afscheid. Hij kreeg een mooie feestmuts op en in het midden prijkte een grote 4. Lekkere traktatie meegenomen, in het zonnetje gezet en dat was het einde van de peuterspeelzaal. Hij was nu "groot"en ging ook naar dezelfde school als z'n broers. Maar het was vakantie. En het duurde nog zes weken, eer de school weer begon. Jongste zoon snapte er niets van, hij was toch vier? Nee, zeiden wij, eerst nog je verjaardag vieren. Die dag brak aan en vol trots zat hij tussen de visite met z'n verjaardagshoed met de grote 4 op zijn hoofd. Het feestje was wel leuk, maar er was maar een ding leuker: Hij was vier en mocht nu eindelijk naar school. En hoe leg je een kind van vier uit, dat het vakantie is en dat hij nog vier weken moet wachten. Hij snapte er niets van. Elke dag liep hij rond met z'n feestmuts. Een kinderfeestje werd ook zo moelijk. De meeste kinderen waren op vakantie. Nee,jarig zijn in de vakantie vond jongste zoon maar niks.
En eindelijk brak de dag aan, dat de scholen weer begonnen. Alle drie de kinderen een nieuwe rugzak, broodtrommel en beker, nieuwe kleren en in de startblokken voor een nieuw schooljaar. Behalve.........jongste zoon. Het beleid op die school was, dat de leerlingen die al op school zaten maandag naar school gingen en de nieuwe kinderen op dinsdag. Konden ze extra aandacht aan ze geven. Maar, zei ik tegen jongste zoon, we gaan samen je broers naar hun klas brengen. Jongste zoon huilde en wilde ook!! Hij snapte er niets meer van. Hij was toch vier en de school was weer begonnen! Toen de oudste twee in hun klas zaten, stelde ik voor om even in de klas te kijken van jongste zoon. Misschien wil de juffrouw wel zeggen, waar je komt te zitten, zei ik. Hij knikte en samen liepen wij naar z'n klas. Kennisgemaakt met de juffrouw en die zei tegen jongste zoon : "kijk, dat is je tafeltje. En toen voelde ik een windvlaag langs mijn benen en weg was jongste zoon. Hij zat op de plek, die z'n juffrouw hem net aanwees, met een blik van : Een goeie die mij hier nog wegkrijgt! Ach, zei de juffrouw, laat hem maar zitten. Jongste zoon zwaaide nog even, ten teken dat ik wel naar huis mocht gaan. Op weg naar huis nog even door het raam gekeken en dat gezichtje met die grote glimlach ben ik nooit vergeten.
Geniet van deze dag
Puk
Jongste zoon was twee en een half toen hij naar de peuterspeelzaal ging. Vlakbij, schuin tegenover ons huis. Hij zag elke dag de kinderen naar het schooltje gaan en op een dag was hij eindelijk een van hen. Wat was hij trots. Met z'n nieuwe rugzakje, gevuld met een trommeltje en een beker. Van David de Kabouter natuurlijk,z'n grote held. Twee dagdelen per week ging hij naar school en de rest van de tijd was hij aan het wachten,tot hij weer mocht.
Met twee oudere broers op de basisschool (ook vlakbij ons huis) vond hij het reuze spannend on daar ook naar toe te gaan. Maar ja, dan moest je wel eerst vier jaar zijn. Onder het eten s'avonds werden alle verhalen aan Pukman verteld, wat er die dag op school was gebeurd. En Jongste zoon hing aan hun lippen met maar een gedachte: "IK WIL OOK!".
En toen naderde het einde van z'n tijd op de peuterspeelzaal. Die zomer zou hij vier worden en naar "de grote school" gaan. Eind juni was het afscheid. Hij kreeg een mooie feestmuts op en in het midden prijkte een grote 4. Lekkere traktatie meegenomen, in het zonnetje gezet en dat was het einde van de peuterspeelzaal. Hij was nu "groot"en ging ook naar dezelfde school als z'n broers. Maar het was vakantie. En het duurde nog zes weken, eer de school weer begon. Jongste zoon snapte er niets van, hij was toch vier? Nee, zeiden wij, eerst nog je verjaardag vieren. Die dag brak aan en vol trots zat hij tussen de visite met z'n verjaardagshoed met de grote 4 op zijn hoofd. Het feestje was wel leuk, maar er was maar een ding leuker: Hij was vier en mocht nu eindelijk naar school. En hoe leg je een kind van vier uit, dat het vakantie is en dat hij nog vier weken moet wachten. Hij snapte er niets van. Elke dag liep hij rond met z'n feestmuts. Een kinderfeestje werd ook zo moelijk. De meeste kinderen waren op vakantie. Nee,jarig zijn in de vakantie vond jongste zoon maar niks.
En eindelijk brak de dag aan, dat de scholen weer begonnen. Alle drie de kinderen een nieuwe rugzak, broodtrommel en beker, nieuwe kleren en in de startblokken voor een nieuw schooljaar. Behalve.........jongste zoon. Het beleid op die school was, dat de leerlingen die al op school zaten maandag naar school gingen en de nieuwe kinderen op dinsdag. Konden ze extra aandacht aan ze geven. Maar, zei ik tegen jongste zoon, we gaan samen je broers naar hun klas brengen. Jongste zoon huilde en wilde ook!! Hij snapte er niets meer van. Hij was toch vier en de school was weer begonnen! Toen de oudste twee in hun klas zaten, stelde ik voor om even in de klas te kijken van jongste zoon. Misschien wil de juffrouw wel zeggen, waar je komt te zitten, zei ik. Hij knikte en samen liepen wij naar z'n klas. Kennisgemaakt met de juffrouw en die zei tegen jongste zoon : "kijk, dat is je tafeltje. En toen voelde ik een windvlaag langs mijn benen en weg was jongste zoon. Hij zat op de plek, die z'n juffrouw hem net aanwees, met een blik van : Een goeie die mij hier nog wegkrijgt! Ach, zei de juffrouw, laat hem maar zitten. Jongste zoon zwaaide nog even, ten teken dat ik wel naar huis mocht gaan. Op weg naar huis nog even door het raam gekeken en dat gezichtje met die grote glimlach ben ik nooit vergeten.
Geniet van deze dag
Puk
donderdag 2 september 2010
Over schulden en hoe stom kun je zijn
In een vorig blogje heb ik verteld, dat wij vroeger dure leningen hadden. Ik ben daar verder niet op ingegaan, maar heb besloten om het nu wel te doen. Toen ik het allemaal weer terugzag, ben ik zo geschrokken. Ik wist zelf niet zo goed meer dat het zo erg was.
Wij hebben op een gegeven moment een lening afgesloten van 50.000,-- gulden (22.689,--) met een aflossing van 884,-- gulden (402,--) Tussen haakjes de bedragen in euro's. Toen wilden wij ons huis verbouwen en nog meer en wilden de lening oversluiten. Inmiddels aardig wat ingelost. Maar ze stelden ons wat anders voor:
Een geblokkeerd doorlopend krediet van 40.000,-- ( 18.134,--) van 15 jaar! Daarover betaal je rente 347,--( 157,60) per maand. Dan moest er nog een premie betaald worden van 170,-- gulden (77,31) ook per maand. het was de bedoeling om aan het eind van de looptijd het volledige bedrag van de lening daarmee in te lossen. Het basisbedrag was 30.000,-- gulden(13.613,--). Er zou in aandelen belegd worden en daarmee zou het doorlopend krediet ingelost worden.
Dus wij betaalden per maand Lening 884,-- ( 402,--)
Rente doorl. krediet. 347,-- ( 157,60 )
Premie doorl. krediet 170,-- (77,31)
--------------------------
Totaal per maand 1401,-- ( 637,-- )
Dit was STOM, STOM, STOM........
Dit is een vreselijke constructie. Achteraf krijg je te horen dat je wel had mogen inlossen. Maar dat hebben ze ons vooraf niet verteld. Dus wij hebben steeds over het geheel uitstaande bedrag rente betaald.
Dus wij hebben totaal betaald: HOU JE VAST!
12 keer ( nu even in euro's ) 157,60 = 1891,20 x 15 jaar = 28.368,--
12 keer 77,31 = 927,72 x 15 jaar = 13.915,--
Totaal 42.283,--
En toen waren wij er nog niet. Wij hadden een basisgarantie van 13.613,-- euro
De lening was 18.134,-- euro. Verschil 4521,--
Niks rendement, niks goede belegging. Dit bedrag hebben wij ook nog moeten betalen!!!
Dus 42.283,-- + 4521,-- = 46.804,-- voor een lening van 18.134,-- euro.
Hoe stom kan een mens zijn. Tel daar nog een rekening van Wehkamp bij op en onze aflossing bedroeg meer dan 700,-- euro per maand. En aan het eind van de rit nog eens 4521,-- euro betalen.
De lening van 402,-- liep 72 maanden. Totaal betaald 28.944,--
Onze kinderen weten hiervan. Wij hebben het verteld, om te voorkomen, dat ze zelf in zo'n situatie komen. Maar we zijn er uitgekomen. Maar als je het zo op papier ziet staan: ruim 75.000,-- euro!! aan leningen en andere schulden denk ik wel eens : waar zat ons verstand.
Wij zijn nu schuldenvrij, op eigen kracht, door enorm te bezuinigen. Want wij hadden toen nog schoolgaande kinderen. En dat ging goed. We stonden op een lijn en hebben onze schouders eronder gezet. Misschien ben ik daarom nu nog wel aan de zuinige kant. Ik wil dit nooit meer!
Omdat wij zoveel kwijt waren aan schulden, konden wij op een gegeven moment, toen de kinderen het huis uit waren, gaan sparen. In plaats van dat het bij de bank tercht kwam, kwam het bij onze eigen bank (spaarrekening). En zo komen wij eigenlijk aan ons spaarbedrag.
Het is met de billen bloot en ik hoop, dat ik het een beetje duidelijk uitgelegd heb. Het was een dure les, maar het is allemaal nog goed gekomen.
Geniet van deze dag.
Puk
Wij hebben op een gegeven moment een lening afgesloten van 50.000,-- gulden (22.689,--) met een aflossing van 884,-- gulden (402,--) Tussen haakjes de bedragen in euro's. Toen wilden wij ons huis verbouwen en nog meer en wilden de lening oversluiten. Inmiddels aardig wat ingelost. Maar ze stelden ons wat anders voor:
Een geblokkeerd doorlopend krediet van 40.000,-- ( 18.134,--) van 15 jaar! Daarover betaal je rente 347,--( 157,60) per maand. Dan moest er nog een premie betaald worden van 170,-- gulden (77,31) ook per maand. het was de bedoeling om aan het eind van de looptijd het volledige bedrag van de lening daarmee in te lossen. Het basisbedrag was 30.000,-- gulden(13.613,--). Er zou in aandelen belegd worden en daarmee zou het doorlopend krediet ingelost worden.
Dus wij betaalden per maand Lening 884,-- ( 402,--)
Rente doorl. krediet. 347,-- ( 157,60 )
Premie doorl. krediet 170,-- (77,31)
--------------------------
Totaal per maand 1401,-- ( 637,-- )
Dit was STOM, STOM, STOM........
Dit is een vreselijke constructie. Achteraf krijg je te horen dat je wel had mogen inlossen. Maar dat hebben ze ons vooraf niet verteld. Dus wij hebben steeds over het geheel uitstaande bedrag rente betaald.
Dus wij hebben totaal betaald: HOU JE VAST!
12 keer ( nu even in euro's ) 157,60 = 1891,20 x 15 jaar = 28.368,--
12 keer 77,31 = 927,72 x 15 jaar = 13.915,--
Totaal 42.283,--
En toen waren wij er nog niet. Wij hadden een basisgarantie van 13.613,-- euro
De lening was 18.134,-- euro. Verschil 4521,--
Niks rendement, niks goede belegging. Dit bedrag hebben wij ook nog moeten betalen!!!
Dus 42.283,-- + 4521,-- = 46.804,-- voor een lening van 18.134,-- euro.
Hoe stom kan een mens zijn. Tel daar nog een rekening van Wehkamp bij op en onze aflossing bedroeg meer dan 700,-- euro per maand. En aan het eind van de rit nog eens 4521,-- euro betalen.
De lening van 402,-- liep 72 maanden. Totaal betaald 28.944,--
Onze kinderen weten hiervan. Wij hebben het verteld, om te voorkomen, dat ze zelf in zo'n situatie komen. Maar we zijn er uitgekomen. Maar als je het zo op papier ziet staan: ruim 75.000,-- euro!! aan leningen en andere schulden denk ik wel eens : waar zat ons verstand.
Wij zijn nu schuldenvrij, op eigen kracht, door enorm te bezuinigen. Want wij hadden toen nog schoolgaande kinderen. En dat ging goed. We stonden op een lijn en hebben onze schouders eronder gezet. Misschien ben ik daarom nu nog wel aan de zuinige kant. Ik wil dit nooit meer!
Omdat wij zoveel kwijt waren aan schulden, konden wij op een gegeven moment, toen de kinderen het huis uit waren, gaan sparen. In plaats van dat het bij de bank tercht kwam, kwam het bij onze eigen bank (spaarrekening). En zo komen wij eigenlijk aan ons spaarbedrag.
Het is met de billen bloot en ik hoop, dat ik het een beetje duidelijk uitgelegd heb. Het was een dure les, maar het is allemaal nog goed gekomen.
Geniet van deze dag.
Puk
woensdag 1 september 2010
Bankzaken
Wij hebben in april een ander bankstel gekocht. Een drie zits en twee stoelen, fauteuils, zoals de verkoper zei. Dat wilde Puk al heel lang, twee stoelen. Het is een crime, om een bankstel bij ons door de voordeur te krijgen. Je moet gelijk een draai naar rechts maken, anders lukt het niet. De halve gang moet gesloopt worden, eer het bankstel binnen staat. En dan maar hopen, dat hij niet beschadigd is. Maar Puk geeft aanwijzingen. Naar rechts...naar links..stop.. iets terug. Puk is daar goed in : Zeggen hoe je het moet doen.
Nu volgende week de verbouwing begint, vond Pukman het beter om hem nu aan te schaffen in plaats van na de verbouwing. Alles word vernieuwd, ook de voordeur en die valt een maatje kleiner uit. Voordat Puk en Pukman dat bankstel kochten, eerst overal rondgekeken. Want Puk wilde ook graag een poef erbij. Je weet wel, zo'n grote, die je ook als salontafel kunt gebruiken. Pukman schudde z'n hoofd en vond het niet z'n goed idee. Maar Puk was eigenwijs: die poef moest er komen. En zo geschiedde. Het is een vierkant model, maar in het midden toch wel een beetje bol. Een mooie ronde spiegel erop (stond prachtig), maar uiteindelijk niet praktisch. Puk bouwde hem vol met leuke dingen, plantjes en als je je kopje neer wilde nzetten, moest je je toch wel een weg banen door een klein oerwoud. Nu vind Pukman veel goed, maar dit ging hem te ver. De poef als salontafel was onbruikbaar. Mooi, maar je had er niets aan.En het blad wiebelde ook nog. Niet goed te krijgen. Toen heeft Puk twee leuke manden gekocht met daarop een dienblad. Probleem opgelost. Niet dus. En Pukman vond het een vreselijk ding, wat in de weg stond. En Puk moest hem wel gelijk geven.
Vandaag is het weer de vrije dag van Pukman. En wat gaan wij doen......? Wij gaan een nieuwe salontafel in elkaar zetten. Ja, je leest het goed, we hebben weer een salontafel gekocht. De poef gaat naar boven. Hij is mooi, de tafel. Vierkant, maar vooral stevig. We moeten aan het werk, maar eerst koffie.
Geniet van deze dag.
Puk
.
Nu volgende week de verbouwing begint, vond Pukman het beter om hem nu aan te schaffen in plaats van na de verbouwing. Alles word vernieuwd, ook de voordeur en die valt een maatje kleiner uit. Voordat Puk en Pukman dat bankstel kochten, eerst overal rondgekeken. Want Puk wilde ook graag een poef erbij. Je weet wel, zo'n grote, die je ook als salontafel kunt gebruiken. Pukman schudde z'n hoofd en vond het niet z'n goed idee. Maar Puk was eigenwijs: die poef moest er komen. En zo geschiedde. Het is een vierkant model, maar in het midden toch wel een beetje bol. Een mooie ronde spiegel erop (stond prachtig), maar uiteindelijk niet praktisch. Puk bouwde hem vol met leuke dingen, plantjes en als je je kopje neer wilde nzetten, moest je je toch wel een weg banen door een klein oerwoud. Nu vind Pukman veel goed, maar dit ging hem te ver. De poef als salontafel was onbruikbaar. Mooi, maar je had er niets aan.En het blad wiebelde ook nog. Niet goed te krijgen. Toen heeft Puk twee leuke manden gekocht met daarop een dienblad. Probleem opgelost. Niet dus. En Pukman vond het een vreselijk ding, wat in de weg stond. En Puk moest hem wel gelijk geven.
Vandaag is het weer de vrije dag van Pukman. En wat gaan wij doen......? Wij gaan een nieuwe salontafel in elkaar zetten. Ja, je leest het goed, we hebben weer een salontafel gekocht. De poef gaat naar boven. Hij is mooi, de tafel. Vierkant, maar vooral stevig. We moeten aan het werk, maar eerst koffie.
Geniet van deze dag.
Puk
.
Abonneren op:
Posts (Atom)