Huwelijksreis met hindernissen deel 2

Pukman deed water bij de wijn en zei, dat hij het niet zo bedoeld had. Puk mopperde nog wat na en ze besloten om Puk's vader te bellen. Hij moest toch weten, hoe de tent in elkaar stak. Ondertussen was het donker geworden. Gewapend met de telefonische instructies en een zaklantaarn richting "tent". Want er stond nog steeds niks. Maar Puk en Pukman kregen hulp van de weinige mensen, die daar op de camping stonden. Het was reeds middernacht geweest en toen begon het Puk een beetje bekend voor te komen. Pukman was het zo zat, hij zei:"we gaan slapen, morgen komt de rest wel". De buitenkant stond in ieder geval.


Puk wist nog dat de Luxumburgse nachten erg koud waren. En vochtig. Dus er moesten wel goede slaapzakken aangeschaft worden. Maar broer van Pukman had een goede oplossing. Hij had in het leger gezeten en had nog twee goede slaapzakken. Netjes opgerold. Zo netjes, dat Puk het zonde vond om ze uit te rollen. Maar nu wilden ze slapen en Puk pakte de slaapzakken. Ze keek en keek...wat waren dat voor dingen? Eenmaal in de slaapzakken, dichtgeritst tot onder de kin met cappochon, zag je alleen nog de gezichten van Puk en Pukman. Om elkaar een nachtzoentje te geven, moesten ze naar elkaar toe rollen. Van kruin tot tenen ingepakt. Maar het was in ieder geval niet koud.

De volgende dag de rest van de tent afgemaakt. Achter in het tentdoek zat gaas en daar was ook het keukentje. Maar als Pukman eten maakte ( toen al) kwamen er hele kleine beestjes door het gaas heen. Je kon niets buiten zetten of het zag zwart van de beesten. Pukman raakte behoorlijk geirriteerd. Maar Puk probeerde hem toch de leuke kanten te laten zien. mooie natuur, het leuke riviertje, waarin je kon zwemmen. Of eindeloos wandelen. Dat riviertje was een vieze kolkende massaa geworden en die eindeloze wandelingen maakte ze in haar eentje, want Pukman zat de hele dag met de startmotor in de voortent. Want die was niet goed. Pukman heeft een goede gezondheid en is haast nooit ziek. Maar toen werd hij ziek. Puk voelde zich best zielig. Bahhhhh.... Wat een rotvakantie. Toen begon het ook nog te regenen en dat hield niet meer op ook. Alles dreef in de tent. Echt alles was nat. En Pukman lag nog steeds ziek op bed. Toen het droog was de spullen naar buiten gedaan, maar drogen deed het niet. En toen was het voor Pukman einde kamperen. Zodra hij opgeknapt was, wilde hij naar huis. Maar Puk wilde nog souveniers kopen. De auto bovenop een heuvel geparkeerd in een klein plaatsje, want dan hoefde Puk de auto alleen maar een klein zetje te geven. Als hij naar beneden rolde, startte hij wel.

Bepakt en bezakt, met een natte tent en de souveniers op weg naar huis. Er was wel een probleem. Puk en Pukman moesten in een keer door rijden. Als Pukman stopte, stopte de auto ook. Voorgoed! Puk was moe en viel in slaap. Ze schrok wakker van een geluid, zag rook onder de motorkap vandaan komen en riep:"Stop!!!" Pukman stond bovenop z'n rem en daar stonden ze, midden op een kruispunt met een auto die rijp was voor de sloop. Geen beweging meer in te krijgen. Puk en Pukman waren gelukkig al in Nederland, maar nog niet thuis. Toen zijn ze gaan liften. De auto aan de kant geduwd, alleen de waardevolle spulletjes meegenomen en uiteindelijk via een aardige meneer van wie ze een lift kregen, s'nachts om 3 uur thuisgekomen.

De volgende dag met broer van Puk de auto opgehaald. Hij moest gesleept worden. Noem de woorden huwelijksreis en kamperen en Pukman verschiet van kleur. Het is nooit meer goedgekomen : Pukman en kamperen.



Geniet van deze dag



Puk