Over strijken en kraamzorg

Ik heb strijken nooit leuk gevonden. Echt een hekel had ik er niet aan, maar ik liet het zo oplopen, dat de moed mij in de schoenen zonk, als ik de stapel zag. Ik wist niet waar ik moest beginnen. Op een gegeven moment streek ik alleen maar wat ik nodig had. Met twee kleine kinderen en de derde op komst niet echt handig. Maar ik was echt van plan de stapel weg te werken, voordat ik zou bevallen. Maar goede voornemens worden bij mij niet altijd uitgevoerd. Dus toen ik was bevallen van jongste zoon, staarde mij een hele grote stapel strijkgoed aan. Ajjjj....... We hadden een leuke kraamhulp, eentje die het gewend was om in een gezin met drie kinderen te werken. Maar ik schaamde mij wel voor de strijk. Verontschuldigde mij en zei dat het wel weer in orde kwam (zucht;). Ohhhh.....wat heerlijk, mag ik het doen?!, zei ze. Nou, zei ik, ga je gang, als je het niet erg vind? Nee, heerlijk, zei ze.Ik ben gek op strijken. Nou, dan ben je aan het juiste adres, zei ik. In de acht dagen dat ze er was, heeft ze alles weggestreken, ook de nieuwe was bijgehouden, voor jongste zoon en mij gezorgd en voor de andere twee kindertjes. Ze ging als een wervelwind door het huis, zorgde voor de visite, deed de boodschappen en nam de twee kindertjes mee, kookte het eten, ruimde alles weer op en had nog tijd genoeg voor een kletspraatje en een kopje koffie en thee. Kortom een wereldwijf!! Ik heb vreselijk zitten huilen, toen ze wegging. De eerste paar dagen miste ik haar heel erg en ook haar liefde voor strijken. Oudste en middelste zoon stonden met open mond voor hun kledingkast. Ze wisten niet, dat ze zoveel kleding hadden. Ik heb het niet lang volgehouden. Maar ik heb het wel geprobeerd. Strijken is nog steeds geen hobby, maar een kraamhulp die zo van strijken houd ,tja.... dat zit er niet meer in.

Geniet van deze dag

Puk