De scholen zijn weer begonnen

En dat mij denken aan de tijd dat jongste zoon voor het eerst naar school ging.


Jongste zoon was twee en een half toen hij naar de peuterspeelzaal ging. Vlakbij, schuin tegenover ons huis. Hij zag elke dag de kinderen naar het schooltje gaan en op een dag was hij eindelijk een van hen. Wat was hij trots. Met z'n nieuwe rugzakje, gevuld met een trommeltje en een beker. Van David de Kabouter natuurlijk,z'n grote held. Twee dagdelen per week ging hij naar school en de rest van de tijd was hij aan het wachten,tot hij weer mocht.

Met twee oudere broers op de basisschool (ook vlakbij ons huis) vond hij het reuze spannend on daar ook naar toe te gaan. Maar ja, dan moest je wel eerst vier jaar zijn. Onder het eten s'avonds werden alle verhalen aan Pukman verteld, wat er die dag op school was gebeurd. En Jongste zoon hing aan hun lippen met maar een gedachte: "IK WIL OOK!".

En toen naderde het einde van z'n tijd op de peuterspeelzaal. Die zomer zou hij vier worden en naar "de grote school" gaan. Eind juni was het afscheid. Hij kreeg een mooie feestmuts op en in het midden prijkte een grote 4. Lekkere traktatie meegenomen, in het zonnetje gezet en dat was het einde van de peuterspeelzaal. Hij was nu "groot"en ging ook naar dezelfde school als z'n broers. Maar het was vakantie. En het duurde nog zes weken, eer de school weer begon. Jongste zoon snapte er niets van, hij was toch vier? Nee, zeiden wij, eerst nog je verjaardag vieren. Die dag brak aan en vol trots zat hij tussen de visite met z'n verjaardagshoed met de grote 4 op zijn hoofd. Het feestje was wel leuk, maar er was maar een ding leuker: Hij was vier en mocht nu eindelijk naar school. En hoe leg je een kind van vier uit, dat het vakantie is en dat hij nog vier weken moet wachten. Hij snapte er niets van. Elke dag liep hij rond met z'n feestmuts. Een kinderfeestje werd ook zo moelijk. De meeste kinderen waren op vakantie. Nee,jarig zijn in de vakantie vond jongste zoon maar niks.

En eindelijk brak de dag aan, dat de scholen weer begonnen. Alle drie de kinderen een nieuwe rugzak, broodtrommel en beker, nieuwe kleren en in de startblokken voor een nieuw schooljaar. Behalve.........jongste zoon. Het beleid op die school was, dat de leerlingen die al op school zaten maandag naar school gingen en de nieuwe kinderen op dinsdag. Konden ze extra aandacht aan ze geven. Maar, zei ik tegen jongste zoon, we gaan samen je broers naar hun klas brengen. Jongste zoon huilde en wilde ook!! Hij snapte er niets meer van. Hij was toch vier en de school was weer begonnen! Toen de oudste twee in hun klas zaten, stelde ik voor om even in de klas te kijken van jongste zoon. Misschien wil de juffrouw wel zeggen, waar je komt te zitten, zei ik. Hij knikte en samen liepen wij naar z'n klas. Kennisgemaakt met de juffrouw en die zei tegen jongste zoon : "kijk, dat is je tafeltje. En toen voelde ik een windvlaag langs mijn benen en weg was jongste zoon. Hij zat op de plek, die z'n juffrouw hem net aanwees, met een blik van : Een goeie die mij hier nog wegkrijgt! Ach, zei de juffrouw, laat hem maar zitten. Jongste zoon zwaaide nog even, ten teken dat ik wel naar huis mocht gaan. Op weg naar huis nog even door het raam gekeken en dat gezichtje met die grote glimlach ben ik nooit vergeten.

Geniet van deze dag

Puk