dinsdag 14 september 2010

Bruintje

Mijn oma breidde vroeger voor al haar kleinkinderen een beertje van gele wol. Maar niet voor mij. Ik wilde een bruine. Helemaal gek was ik ervan en ik noemde hem bruintje. Het beertje was mijn steun en toeverlaat. Hele gesprekken hebben wij gevoerd. Ik had ook wel poppen maar bruintje was en bleef favoriet. Hij ging overal mee naar toe, op verjaardagsvisie, naar de stad met mijn moeder, op vakantie. Waar bruintje was, was Puk en andersom. Als ik naar school ging, zat hij op mijn bed. En als ik thuis kwam ging ik eerst naar bruintje.Hij was mijn liefste knuffel en ik vertrouwde hem alles toe. Maar ik kauwde ook op hem. Vooral zijn handen. Voor zover hij die had. Maar omdat ik er altijd mee liep te slepen, kreeg mijn moeder nooit de kans om hem te wassen. En met die stukgekauwde handen, werd het een doorn in het oog van mijn moeder.

Op een dag kwam ik thuis van school, ging naar mijn kamer en stond aan de grond genageld........Bruintje zat niet op bed.! Ik wist zeker dat hij daar zat, toen ik s'morgens wegging. Aan mijn moeder gevraagd, maar die wist van niets. Ik heb overal gezocht en ik riep maar: bruintje....bruintje...... Ik kon hem nergens vinden. Troosteloos was ik. Wij woonden toen drie hoog op een flat en ik belde bij al de buren aan en vroeg snikkend of ze bruintje hadden gezien. Ze zeiden ( begrijpelijk) : Wie is bruintje? Nou zei ik; Bruintje is.......bruintje!  Maar nee, die kenden ze niet. Ik ben de hele straat afgegaan, totdat mijn moeder ingreep. Die had toen wel door, hoeveel bruintje voor mij betekende. Onze meterkast stond buiten de woning in het portaal van het flatgebouw en ze bekende, dat ze bruintje daar had opgeborgen. Maar toen ze zag hoeveel verdriet ik had, heeft ze hem maar weer te voorschijn gehaald. Ohhhh wat was ik blij. Ik verloor hem niet meer uit het oog.

Bruintje is nog vele jaren mijn liefste knuffel gebleven. Ik heb hem helemaal stukgekauwd. tot uiteindelijk er niet veel meer van over was. Nu heb ik mijn eigen grote knuffel, mijn bruintje. En deze raak ik nooit meer kwijt. Die hou ik voor altijd vast!

Geniet van deze dag

Puk

8 opmerkingen:

  1. Enne....deze knuffel niet stuk kouwen hoor!!!

    Dankjewel voor je lieve berichtje op mijn blog!
    liefs van Yentl

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ik heb nooit zo'n knuffel gehad waar ik niet buiten kon. Maar als ik jouw verhaal zo lees, zo aandoenlijk.
    Wat kan een kind dan verknocht zijn aan een knuffel.

    Had je moeder of oma de "handjes" niet kunnen repareren of zo?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ik had ook zo'n knuffel, gebreid door iemand van de plattelandsvrouwen. Daar was op een bepaald moment ook niets van over en toen had mijn moeder een nieuwe laten maken en de oude weggegooid... Ik was zo verdrietig om die oude en van die nieuwe wilde ik natuurlijk niks weten want dat was mijn beer niet. Op den duur heb ik hem wel geaccepteerd en ook nog redelijk 'versleten' maar die herinnering staat nog vers in mijn geheugen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ik had ook zo'n lieve beer, zo'n ouderwetse echt beer. Toen ik op mezelf ging wonen ging mijn beer ook mee en kreeg een mooi plaatsje in ons huisje. En toen kwam onze hond, aangelopen op een besneeuwde kerstdag. Die lieve hond is bij ons gebleven maar ging op een dag aan de haal met mijn beer. Daar lag mijn beer in duizend pluisjes op de grond toen ik uit mijn werk kwam. Ik heb er echt wat traantjes om gelaten.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik heb een kleine knuffelbeer die ook altijd overal mee naar toe ging. Roosje heet ze. Ze zit nog altijd in de woonkamer, in m'n open kast.
    Ik heb inmiddels een hele grote, die ik ook niet meer kwijt wil. Hij hoort bij ons inmiddels.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. ook ik ben enorm gepest geweest tot es eens ontplofte en een tijdje geleden zei er mijn iemand per internet niet moeilijk dat jou kinderen gepest worden want jij werd toch ook gepest vroeger ja die dame zag het helemaal zitten en ze werkte nog wel in het onderwijs!!!!! arme kids recent had dat "wicht" zelf een kind en ik heb mij echt moeten in houden om te mailen en mama denk je er nu nog zo over??? het is niet omdat je kind overgewicht een bril dyslesctie of ADD OF ADHD OF ASS heeft dat het moet uitgesloten of gepest worden!!!! ik ga daar helemaal van uit mijn dak!!! JEZEBELLE

    BeantwoordenVerwijderen