Toelichting op mijn Blog.

Tio, Isabelle en Yentl schreven, dat 750,-- sparen best wel veel is. En dat is het ook. Dat beseffen wij maar al te goed. Maar dat is ook ons streven. Sinds de kinderen het huis uit zijn, kunnen wij tenminste sparen. Met opgroeiende kinderen lukt dat haast niet. Tenminste, zo hebben wij dat ervaren. Als je (schoolgaande)kinderen hebt, is het leven erg duur. Zeker als je er drie hebt, zoals wij. En dat is goed. Als je voor kinderen kiest, weet je ook, dat je leven veranderd. Dus ook op financieel gebied. En dat hebben wij met liefde gedaan.
Maar nu is er een ander tijdperk aangebroken. Nu mogen wij ook een beetje aan onszelf denken. Pukman bouwt al vanaf z'n achttiende pensioen op bij het ABP. Toen hij daar aan begon, mocht hij stoppen, als hij 58 was met 80% van z'n laatst verdiende loon. Dat veranderde. Toen ging hij FPU betalen. Mocht hij stoppen met 62 met een goed pensioen. Ook van de baan. Maar hij moet wel die FPU blijven betalen. Hij mag er zelf geen gebruik meer van maken. Nu is er keuzepensioen. Je bepaald zelf, wanneer je stopt. Hoe eerder, hoe minder pensioen je krijgt. En niet allen tot je 65ste, maar de rest van je leven. Tot 2004 was het eindloon en daarna middelloon. Nu hebben wij de keuze gemaakt, dat hij met 63 jaar stopt met werken. Dan heeft hij er 45 en een half jaar opzitten. Dan is het genoeg. We willen ook nog een beetje genieten. Hij gaat dan toch wel aardig achteruit in inkomen, maar als hij 65 word, gaat dat weer omhoog. En daarom sparen wij voor (extra)pensioen. Want je wilt wel leuke dingen blijven doen.
Wij roken niet, drinken niet, gaan niet op vakantie (daar wijd ik nog wel eens een blogje aan) en wij gaan zelden uit eten. Vroeger kocht ik nogal eens koek,snoep, chips, chocolade en alles wat maar lekker is. Dat doen wij niet meer, dus dat scheeld in je boodschappenbudget. Wij hebben een kleine auto ( 2006) en rijden niet zoveel. Pukman loopt naar z'n werk ( 7 minuten) ,dus we zijn niet veel aan brandstof kwijt. Ongeveer 40,-. De kinderen wonen in dezelfde plaats, dus wij hoeven geen grote afstanden te rijden. Onze prioriteit ligt bij het sparen. Maar dat wil niet zeggen, dat wij vergeten om te leven. Wij sparen graag, maar niet ten koste van alles.

Puk.