Pukman is lief

Pukman heeft humor en Pukman plaagt graag. Toen de kinderen klein waren, vertelde Pukman altijd leuke verhalen. Favoriet was toch wel, hoe papa en mama elkaar hadden leren kennen. En ze wilden het steeds opnieuw horen. Drie koppies met grote ogen, die je aankijken,wachtend op het verhaal, wat ze al tientallen keren gehoord hebben. "Papa, vertel nog eens hoe je mama hebt ontmoet". Tja....zei Pukman en ging er eens goed voor zitten. "Op een mooie dag liep ik in het park en zag daar op een bankje een heel lief meisje zitten. En ze huilde...ze huilde... En toen zei ik tegen haar: Lief meisje, waarom huil je? en ze zei snikkend: Niemand...helemaal niemand wil met mij trouwen! Nou, zei Pukman, dan trouw ik toch met je. Toen zeiden de kinders in koor en met een diepe zucht: "En toen leefden jullie nog lang en gelukkig".Nou, zei Pukman, we zijn heel gelukkig en we hopen ook, dat het lang is. Dit verhaal hebben ze heel lang geloofd. Tot ze op een leeftijd kwamen, dat ze toch wel door hadden, dat het zo niet is gegaan.


Nee, Wij waren collega's bij een groot bedrijf. Eerst zagen wij elkaar niet zitten. Pukman had een vriendin en Puk een vriend. Maar toen raakte de verkering van allebei uit. Puk was een paar dagen ziek geweest en ging s'maandags weer werken. De zaterdag ervoor was ze in een discotheek. Daar kwam ze elke week. Opeens word ze bij de bovenarm vastgepakt en iemand zegt tegen haar: Ik dacht, dat je ziek was! En dat was Pukman. Hem uitgelegd, dat ik maandag weer ging werken, werd er op dat moment een lievelingsnummer van Pukman gedraaid. Wil je dansen, vroeg Pukman en dat hebben wij twee uur volgehouden. En zo is het begonnen.

Na twee en een half jaar verkering zijn wij getrouwd. Toen wij twee jaar getrouwd waren, zijn wij een dagje naar Antwerpen gegaan. Daar beloofde Pukman: "Als we vijf jaar getrouwd zijn, laat ik je de Eiffeltoren zien. We zijn nu 35 jaar getrouwd en de Eiffeltoren heb ik nog steeds niet gezien. Ik plaag Pukman er wel eens mee. Wij zijn er eigenlijk nooit meer mee bezig geweest.

Nu hangt er in de hal een schilderij. Meer een mooie zwart-wit foto. Op de achtergrond staat de Eiffeltoren en op de voorgrond zie je een bankje in een park staan. En elke keer als ik er langsloop, zie ik dat meisje op dat bankje weer, met wie niemand wilde trouwen.

Geniet van deze dag

Puk